Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Παρακαλώ Έλληνες διαβάστε!



Δεν ξέρω αν ο παρακάτω διάλογος είναι αληθινός αν είναι ...μπράβο στο παλικάρι που απάντησε


Απίστευτος διάλογος στο γερμανικό περιοδικό Stern

Η παρακάτω ανοιχτή επιστολή του Walτer Wuellenweber, προς τους Έλληνες πολίτες, με τίτλο «Αγαπητοί μας Έλληνες», δημοσιεύεται σε πρόσφατο τεύχος του γερμανικού εβδομαδιαίου περιοδικού, Stern. Ο υπέρτιτλος του άρθρου αναφέρει:«Μετά τις τράπεζες, θα πρέπει τώρα οι Γερμανοί να σώσουν και την Ελλάδα. Πρώτα έκαναν αλχημείες οι......
Έλληνες στο ευρώ και τώρα, αντί να κάνουν οικονομίες, απεργούν».

Αγαπητοί Ελληνες, από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που εμείς έχουμε συνεισφέρει, όσο κανείς άλλος στο κοινό ταμείο, δηλαδή γύρω στα 200 δις, ενώ εσείς έχετε, αντίθετα, εισπράξει κατά κεφαλήν, όσα κανείς άλλος, δηλαδή σχεδόν 100 δις. Ουδέποτε λαός βοήθησε μέχρι τώρα με τη θέλησή του, σε τέτοιο βαθμό, και για τόσο μακρύ διάστημα, άλλον λαό. Είσαστε, κυριολεκτικά, οι πιο ακριβοί μας φίλοι.

Το ζήτημα πάντως είναι, ότι τελικά δεν εξαπατάτε μόνο τον εαυτό σας αλλά κι' εμάς. Στην ουσία, ουδέποτε φανήκατε αντάξιοι του ευρώ, μιας και παρά την εισαγωγή του, δεν καταφέρατε μέχρι τώρα να εκπληρώσετε τα κριτήρια σταθερότητας. Στην ΕΕ είσαστε ο λαός που ξοδεύει τα μεγαλύτερα ποσά σε καταναλωτικά αγαθά. Θα θέλαμε, ο πρωθυπουργός σας Γ. Παπανδρέου να προχωρήσει στο πρόγραμμά του, όμως προφανώς αυτό δεν το θέλετε εσείς, αφού συνεχίζετε απτόητοι, ν' απεργείτε. Μη μας λέτε λοιπόν, ότι μόνο οι πολιτικοί ευθύνονται για την καταστροφή.

Εσείς έχετε εφεύρει τη Δημοκρατία κι' ως εκ τούτου θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι ο λαός είναι αυτός που κυβερνά κι' επομένως, έχει και την ευθύνη. Κανείς δεν σας αναγκάζει να φοροδιαφεύγετε, να χρηματίζεστε, ν' αντιδράτε σε κάθε συνετή πολιτική και να εκλέγετε διεφθαρμένους πολιτικούς. Σε τελευταία ανάλυση, οι πολιτικοί είναι λαϊκιστές και κάνουν, ότι τους πει ο λαός. Θα μας πείτε, βεβαίως, ότι κι' εμείς οι Γερμανοί δεν είμαστε πολύ καλύτεροι, όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. Κι' έχετε δίκιο.

Οι Έλληνες είναι εκείνοι, που μας είχαν δείξει το δρόμο της Δημοκρατίας και της Φιλοσοφίας, καθώς και τις πρώτες γνώσεις Εθνικής Οικονομίας. Τώρα μας δείχνετε και πάλι το δρόμο. Μόνο που αυτή τη φορά, είναι λάθος δρόμος. Κι' από το σημείο που εσείς έχετε τώρα φτάσει, δεν πάει παραπέρα.


Και η απάντηση που δόθηκε από ένα συμπατριώτη μας:

Αγαπητέ μου Walτer Wuellenweber, ονομάζομαι Γεώργιος Π. Ψωμάς. Είμαι δημόσιος λειτουργός κι' όχι υπάλληλος, όπως κατά κόρον τα ΜΜΕ των «συμπατριωτών» σου (μου) και άλλων «συμπατριωτών» σου (μου) αναφέρουν, ως βρισιά και με περίσσεια χλεύη. Ο μισθός μου είναι 1.000. Το μήνα, όχι την ημέρα, όπως ίσως σ' έχουν παρασύρει, να νομίζεις. Ούτε 1.000 λιγότερα από σένα.

Από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που σας έχουμε παραχωρήσει με αδιαφανείς όρους κι' έναντι αυτών των 200 δις που λέτε, ότι μας δώσατε, το 40% περίπου των αμυντικών εξοπλισμών μας, το σύνολο σχεδόν των εθνικών τηλεπικοινωνιών μας, την κατασκευή 2 μεγάλων αεροδρομίων καθώς και πολλών χιλιομέτρων εθνικού οδικού δικτύου. Αν ξεχνώ κάτι, ζητώ να με συγχωρέσεις. Σημειώνω, πως είμαστε από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς στα καταναλωτικά προϊόντα που παράγουν τα εργοστάσιά σας.

Η αλήθεια είναι, πως δεν ευθύνονται μόνο η πολιτικοί μας γι' αυτή την καταστροφή. Ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης έχει και μια εταιρία γερμανικών κυρίως συμφερόντων, η οποία τους λάδωνε, για ν' αναλαμβάνει, όπως λέω παραπάνω, δημόσια έργα (βλ. C4Ι). Πιθανολογώ, πως φταίνε και τα γερμανικά ναυπηγεία, τα οποία μας πούλησαν κάτι υποβρύχια, που γέρνουν. Είμαι σίγουρος, ότι εσύ δεν με πιστεύεις ακόμα, αλλά δείξε λίγο υπομονή και περίμενε, διάβασέ με, κι' αν δεν σε πείσω, τότε διώξε με από την Ευρωζώνη, τον τόπο της Αλήθειας και της Ευημερίας, του Δίκαιου και του Σωστού.

Λοιπόν Walτer, μισός αιώνας και πάνω πέρασε από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, από τότε που η Γερμανία έπρεπε να ξοφλήσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα.

Οι οφειλές αυτές, που μόνον η Γερμανία αρνείται να ξοφλήσει στην Ελλάδα (η Βουλγαρία και η Ρουμανία, τακτοποίησαν ήδη τις αντίστοιχες υποχρεώσεις τους), συνίστανται:



α) Σε χρέη ύψους 80 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων, από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

β) Σε χρέη από τη διαφορά του κλήριγκ στο μεσοπόλεμο, ύψους 593.873.000 δολαρίων, που ήταν σε βάρος της Γερμανίας.

γ) Στα αναγκαστικά δάνεια, τα οποία συνήψε το Γ΄ Ράιχ από την Ελλάδα, ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στη διάρκεια της κατοχής.

δ) Στις επανορθώσεις, που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα, για τις κατασχέσεις, αρπαγές και καταστροφές, που της προξένησε το Γ' Ράιχ, την περίοδο της κατοχής, ύψους 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως επεδίκασαν οι Σύμμαχοι.

ε) Στις ανυπολόγιστες υποχρεώσεις της Γερμανίας για την αφαίρεση της ζωής 1.125.960 Ελλήνων (38.960 εκτελεσμένων, 12.000 νεκρών από αδέσποτες, 70.000 σκοτωμένων σε μάχες, 105.000 νεκρών στα στρατόπεδα της Γερμανίας, 600.000 νεκρών από πείνα και 300.000 απωλειών από υπογεννητικότητα).

στ) Στην ατίμητη ηθική προσβολή, που προξένησε στον ελληνικό λαό και στις ανθρωπιστικές ιδέες που εκφράζει η ελληνική ιδέα. Αυτό το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, είναι ηθικής τάξης, ύψιστης ηθικής αξίας.

Ξέρω Walτer, σε πειράζουν αυτά που γράφω, αλλά και μένα με πείραξαν, αυτά που έγραψες! Αλλά περισσότερο με πειράζουν, αυτά που σκέφτεσαι και θέλεις να κάνεις για μένα και τους «συμπατριώτες» σου, τους Έλληνες !

Walτer, φίλτατε Walτer, στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται 130 γερμανικές επιχειρήσεις, στις οποίες, περιλαμβάνονται σχεδόν όλοι οι γερμανικοί κολοσσοί, οι οποίες πραγματοποιούν ετήσιο τζίρο της τάξης των 6,5 δισ. ευρώ.

Ξέρεις Walτer, σύντομα δε θα μπορώ ν' αγοράζω Γερμανικά προϊόντα, γιατί δεν θάχω λεφτά. Εγώ Walτer μεγάλωσα στα λίγα, θα τ' αντέξω . και μην ανησυχείς για τους νέους στην Ελλάδα, . είμαστε ακόμα πολλοί παλιοί, για να τους βοηθήσουμε, να εξοικειωθούν στη νέα κατάσταση . αλλά εσείς βρε Walτer, . τους ανέργους σας, που θα δημιουργηθούν από την κατάσταση αυτή στην Ελλάδα, πως θα τους αντιμετωπίσετε;

Πες μου σε παρακαλώ . έχω απορία: εμείς οι Έλληνες πρέπει να φύγουμε από την Ευρώπη, την Ευρωζώνη (κι' απ' όπου αλλού θέλετε, εσείς, οι Γερμανοί, οι Σουηδοί, οι Ολλανδοί και λοιποί «συμπατριώτες). Πρέπει να φύγουμε, για να σωθούμε από μια Ένωση, κατ' επίφαση. Από μια ομάδα κερδοσκόπων. Από μια ομάδα, στην οποία είμαστε συμπαίκτες, όσο καταναλώναμε τα προϊόντα των συμπαικτών !

Εγώ φίλτατε Walτer, πιστεύω, ότι οι Έλληνες θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν Mercedes, BMW, Opel, Ford, Scoda, κλπ. συμμαχικά προϊόντα, γιατί, . δεν μπορούν και δεν πρέπει ! ... Δεν το αξίζουν. Θα πρέπει να σταματήσουν ν' αγοράζουν προϊόντα από το Lidl, το Praktiker και το IKEA. Γιατί δε θα μπορούν πια να τ' αγοράσουν αυτά τα προϊόντα, βρε αδερφέ, τι να κάνουμε !

Φίλτατε Walτer, θα πρέπει να κανονίσουμε και κάποιες άλλες «λεπτομέρειες» . αν μου επιτρέπεις βέβαια, γιατί εσύ είσαι ο «πιστωτής» της ζωής μου. Ξέρεις βρε φίλε Walτer, θέλω να μου επιστρέψεις τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ μου, που έκλεψες εσύ (όχι ΕΣΥ βεβαίως, αλλά κάποιοι ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ), θέλω τα ΑΘΑΝΑΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΟΥ, που βρίσκονται στα Μουσεία του Βερολίνου, του Μονάχου, του Λονδίνου, του Παρισιού, της Ρώμης! Τα θέλω τώρα, που μπορεί να πεθάνω, . αλλά θέλω να πεθάνω, κοντά στους πατέρες μου !

Ε Κ Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο Σ

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

http://ksipnistere.blogspot.com

Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2010

Σαράντος Καργάκος:«Δεν διαπρέπουν οι απόγονοι του Λεωνίδα ....αλλά του Εφιάλτη και του Νενέκου»



Συνέντευξη στον Αποστόλη Ζώη


«Για το τίποτε δεν έχω να πω τίποτε. Αυτό το τίποτε συγκροτείται από κάποια κομματικά ή οικογενειακά φέουδα. Αλλά, όταν μοιράζεις το τίποτε, εισπράττεις ένα τίποτε. Έχουμε μια τιποτένια πολιτική, διότι εξαιτίας κυρίως του τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού εκμαυλισμού εδώ και καιρό συγκροτούμε ένα σύνολο χαυνοπολιτών, δηλαδή κεχηναίων και χασκόντων πολιτών».
Αυτά δηλώνει σήμερα στην ΕΡΕΥΝΑ ο γνωστός ιστορικός, φιλόλογος και συγγραφέας κ.Σαράντος Καργάκος, χειμαρρώδης στο λόγο του και κατασταλαγμένος στις σκέψεις του. Λάτρης του πολυτονικού συστήματος και της αρχαίας γλώσσας, ενώ οι απαντήσεις που δίνει είναι γραμμένες στο πολυτονικό, όπως όλα τα βιβλία και τα άρθρα του.


Η συνέντευξη

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ελληνικής κοινωνίας σήμερα, ποια είναι η προσωπικότητά της και οι αρχές οι οποίες τη διέπουν; Εκτιμάτε ότι η ελληνική κοινωνία δεν έχει πρόσωπο;

«Το μόνο δροσερό που αισθάνθηκα τον τελευταίο καιρό ήσαν οι πρώτες σταγόνες της βροχής, που, όταν έγιναν βροχή, καθάρισαν κάπως τον εξωτερικό μας ρύπο. Για ποια ελληνική κοινωνία μιλάτε; Αυτό το πληθυσμιακό αμάρευμα (=κατακάθι) δεν είναι κοινωνία , είναι α-κοινωνία. Με ποιον ή με τι κοινωνούμε; Το τι είμαστε, το έχει προσδιορίσει προφητικά και χλευαστικά ο Ηράκλειτος: «Σάρμα εική κεχυμένον ο κάλλιστος κόσμος μας» (=Σκουπίδια άτακτα χυμένα ο ωραιότατος κόσμος μας)! Στο μόνο που διακρινόμαστε είναι η παραγωγή και η έκθεση σκουπιδιών. Δημιουργούμε – όντας σκουπίδια της ιστορίας – τον «Πολιτισμό των Σκουπιδιών». Ας μη μιλάμε πια για πρόσωπο. Όπως συχνά έχω γράψει, είμαστε μια απρόσωπη έκφραση προσωπικότητας. Δεν έχουμε πρόσωπο και γι’ αυτό, όπως έλεγε ο λαός, όταν ήταν λαός κι όχι πολτός, «δεν βλέπουμε Θεού … πρόσωπο»!

Δομικοί κοινωνικοί θεσμοί της χώρας μας όπως φερ΄ ειπείν η παιδεία, η πολιτεία, η δικαιοσύνη, η εκκλησία και άλλα απαξιώνονται τόσο πολύ από τους ίδιους τους πολίτες… Μήπως αυτό είναι επικίνδυνο;

“Οι θεσμοί, για να είναι θεσμοί, πρέπει να είναι δεσμοί, όχι με την έννοια της αλυσίδας. Πρέπει να μας δένουν με κάτι (π.χ. με μια πίστη σε μια αξία) αναμεταξύ μας. Οι θεσμοί έχουν παραλύσει. Έχουν αυτοδιαλυθεί. Ουσιαστικά οι φορείς τους έχουν αυτοπαραιτηθεί. Η παρουσία τους είναι προσχηματική και … μισθολογική.


Ένα παράδειγμα: η τήρηση των νόμων στην Ελλάδα είναι προαιρετική. Ποιος μεγάλος κλέφτης μπήκε φυλακή; Κι αν μπήκε, σε πόσο χρόνο βγήκε; Ασφαλώς κι είναι επικίνδυνη η απαξίωση των θεσμών εκ μέρους των πολιτών. Αλλά κατά πόσον οι κατά ταυτότητα Έλληνες είναι πολίτες; Είναι ιδιώτες και, όπως, εννοούσε τη λέξη ο Περικλής και όπως εννοούν τη λέξη idiot οι ξένοι.
Δεν έχουμε αίσθημα πατρίδας, για να έχουμε σοβαρούς θεσμούς και σοβαρή πίστη στους θεσμούς.
Τα όρια της πατρίδας μου είναι τα όρια της … τσέπης μου”.


Τι έχετε να πείτε για την απαξίωση της πολιτικής και των εκπροσώπων της;

“Για το τίποτε δεν έχω να πω τίποτε. Αυτό το τίποτε συγκροτείται από κάποια κομματικά ή οικογενειακά φέουδα. Αλλά, όταν μοιράζεις το τίποτε, εισπράττεις ένα τίποτε. Έχουμε μια τιποτένια πολιτική, διότι εξαιτίας κυρίως του τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού εκμαυλισμού εδώ και καιρό συγκροτούμε ένα σύνολο χαυνοπολιτών, δηλαδή κεχηναίων και χασκόντων πολιτών”.


Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας μας, το οποίο θα μπορούσε ίσως να θεωρηθεί η βασική αιτία της γενικότερης και κοινώς αναγνωριζόμενης κοινωνικής παθογένειας σήμερα και ποια η προτεινόμενη λύση του;

“Υπό άλλες συνθήκες θα σας έλεγα ότι είναι η «απαιδία», όπως τη λέγει ο Πολύβιος. Η υπογεννητικότητα. Διότι οι αρχοντοχωριάτες (με δανεικά παρακαλώ!) κατά ταυτότητα Έλληνες προτιμούν ν’ ανατρέφουν σκυλιά και όχι παιδιά. Αν ήμουν υποκριτής θα σας έλεγα ότι είναι η φερόμενη (έτσι δε λέμε τώρα;) οικονομική κρίση. Αλλά μια κρίση δεν κάνει κακό. Η ακρισία, που μας έδερνε τόσον καιρό, ήταν το μεγάλο κακό. Η κρίση μπορεί να μας κάνει καλό: να «μάσουμε» όχι μόνο τα λεφτά αλλά κυρίως τα … μυαλά μας. Την μόνη λύση που εδώ και δύο χρόνια προτείνω με την αρθρογραφία μου είναι η προτροπή του Σεπτιμίου Σεβήρου: Laboremus (=ας εργαζόμαστε) και όχι το … ξαπλαρέμους”.


Προσφέρεται σήμερα παιδεία από το κράτος; Ή προσφέρεται κακοπαιδεία, υποπαιδεία και υπνοπαιδεία;


“Δεν υπάρχει κράτος, υπάρχει ακράτεια. Το φερόμενο ως κράτος είναι ένας φορομπηχτικός μηχανισμός κι ένας τεράστιος εσμός παρασίτων. Συνεπώς, αυτό που προσφέρεται σαν παιδεία είναι μια παρασιτική λειτουργία. Τους τίτλους «κακοπαιδεία», «υποπαιδεία», «υπνοπαιδεία» χρησιμοποιώ εδώ και μια τριακονταετία. Τα βιβλία μου «Αλαλία» και «Αλεξία» και το πρόσφατα εκδοθέν από τον «Αρμό», «Ελληνική παιδεία: Ένας νεκρός με … μέλλον», ξέρω ότι ενόχλησαν πολλούς. Αλλά αυτό νομίζω ότι είναι η αποστολή του πνευματικού ανθρώπου: να γίνεται σωκρατικός οίστρος, έστω κι αν το βραβείο με το οποίο θα τιμηθεί είναι το … κώνειον!”.


Πως πρέπει να σταθεί η Ελλάδα απέναντι στην πρόκληση της εποχής μας; Πως μπορεί να παίξει κάποιο ρόλο;

“Η Ελλάς, ως έννοια πνευματική και ηθική, ναι, οι φερόμενοι τώρα ως Έλληνες όχι. Εκτός πια κι αν επιτραπεί στην Ελλάδα να επιστρέψει στον τόπο της.
Το να λες πως είσαι Έλληνας σήμερα στην Ελλάδα κάνει κακό στην υγεία και στη σταδιοδρομία.
Δεν διαπρέπουν οι απόγονοι του Λεωνίδα αλλά του Εφιάλτη και του Νενέκου.


Ωστόσο, η ανθρωπότητα που διαρκώς βουλιάζει μέσα στο τέλμα μιας προόδου που δίνει την αίσθηση και το άρωμα του βόθρου, θα αισθανθεί κάποια στιγμή την ανάγκη μιας υγιούς αναπνοής. Όπως τα χρόνια της Αναγεννήσεως (αλλά και μετά) ιδανικό πρότυπο έγινε ο Έλληνας Άνθρωπος, το ίδιο θα συμβεί και στα προσεχή χρόνια. Θα ξαναρχίσει διεθνώς (στην Κίνα άρχισε πυρετωδώς) η σπουδή της αρχαίας μας γλώσσας, που, όπως έγραψε παλιά ο Wilhelm Schultze, είναι «η ανώτερη εκδήλωση του ανθρώπινου γλωσσοπλαστικού δαιμονίου» (H?chste Manifestation des sprachbildendem Menschengreistes).


Τότε υπάρχει ελπίδα να υψωθεί και τούτος ο ασπόνδυλος, σαν μαλάκιο λαός, σε έθνος. Διότι, όπως σωστά λένε οι Γερμανοί, που μας φόρεσαν το καπίστρι της «Τρόικας», το έθνος είναι η γλώσσα (“Die Nation ist die Sprache”).
Η κατάπτωσή μας άρχισε από την κατάπτωση της γλώσσας μας.
Έτσι εγίναμε, όπως λέει ο Μακρυγιάννης, «παλιόψαθα των Εθνών». Αλλ’ αν θαύματα γίνονταν και στο παρελθόν, γιατί να μη γίνουν και στο μέλλον; Οι πραγματικά θρησκεύοντες προσδοκούν «ανάστασιν νεκρών». Εγώ, πιο ολιγαρκής, προσδοκώ την ανάσταση του φιλοτίμου μας. Κι αν είναι να πεθαίνουμε, να πεθαίνουμε για ένα φιλότιμο … Άμποτες!”.

«Η ΕΡΕΥΝΑ» 26/09/2010

hellenicrevenge.blogspot.com

Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

Ο σοσιαλισμός του Παπανδρέου ζει το μεγαλείο του...!

Σοσιαλιστικά μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις
Ο Γιώργος Παπανδρέου αδιαμφισβήτητα μας οδηγεί πλέον στην απόλυτη εξαθλίωση.

Νομίζει ότι κυβερνά και τα λαμόγια οργιάζουν
Τα παιδιά μας ετοιμάζονται να φύγουν για δουλειά στο εξωτερικό
Οι ένοπλες δυνάμεις διαλύονται
Ο κοινωνικός ιστός καταρέει
Οι ΔΕΚΟ λεηλατούνται
Οι μικρομεσαίοι χρεωκοπούν
Το ασφαλιστικό γύρισε πίσω 30 χρόνια
Η υγεία καταρέει
Οι τραπεζίτες,μεγαλοκαναλάρχες-μεγαλοεργολάβοι-μεγαλοπρομηθευτές του δημοσίου ευημερούν και ατιμώριτοι δεν πληρώνουν εκατομ ασφαλιστικές εισφορές, φόρους, ρήτρες κ.λ.π.
Ταξιδεύει με ένα αεροπλάνο την ώρα που η χώρα διαλύεται και επιστρέφει που και που ως επισκέπτης, αφού έχει φροντίσει στα ταξίδια του να συκοφαντήσει τους πολίτες και την ίδια την χώρα που (υποτίθεται) εκπροσωπεί
Οι υπουργοί του διαφωνούν
Οι βουλευτές του κρύβονται
Τα κοματικά του στελέχη τους κράζουν
Ο σοσιαλισμός στο μεγαλείο του
Κανείς μας πλέον δεν γνωρίζει τι μας ξημερώνει...
Ο κ. Παπανδρέου παραβιάζει τους νόμους και επενδύει στο χάος…
Πέρσι… τέτοια εποχή… ο Γιώργος Παπανδρέου έριχνε το κλάμα της ζωής του από τα δακρυγόνα της επάρατης δεξιάς του Καραμανλή...!
Αλήθεια…τι απέγιναν οι υπόλοιποι συνδικαλιστές;
Μήπως το… βούλωσαν από την προκλητική αποζημίωση που τσίμπησαν και πλέον δε βγάζουν άχνα... Ούτε για Cosco... Ούτε για το ασφαλιστικό…;
Λέω μήπως…
Από :kostasxan.blogspot.com

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

«Επιτέλους»!

Αυτό αναφώνησε ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος, μετά το πρόσφατο διάγγελμα του πρωθυπουργού. Ενθουσιάστηκε από τη σκληρότητα των μέτρων που εξαγγέλθηκαν. Τώρα που μπήκαμε σε επιτήρηση, θα πλέει σε πελάγη ευτυχίας. Τον περασμένο Οκτώβριο βρέθηκε σε μια έκθεση στο Λονδίνο κι αγόρασε ένα πίνακα 1,5 εκατ. $ !!!. Όσα θα βγάλει ένας εκπαιδευτικός δουλεύοντας 60 χρόνια ή ένας εμποροϋπάλληλος δουλεύοντας 80 χρόνια! Είναι να μη χαίρεται με τη σκληρή λιτότητα (των εργαζομένων) και με την επιτήρηση;
Στην ελληνική κοινωνία υπάρχει συσσωρευμένος τεράστιος πλούτος κι εμείς πρέπει πάλι να πληρώσουμε για χρέη που ποτέ δεν δημιουργήσαμε. Τα ταμεία είναι άδεια αλλά και οι τσέπες των εργαζομένων επίσης. Ποιοι έχουν τέλος πάντων τα λεφτά;
Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα:
Τα τελευταία 12 χρόνια, το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε κατά 60%. Αφού το εισόδημα των εργαζομένων δεν αυξήθηκε σχεδόν καθόλου, ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΟΛΟΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ;
30.000 ελληνικές οικογένειες διαθέτουν στα τμήματα private banking των τραπεζών περίπου 50 δις €, ενώ άλλα 40 δις € έχουν καταθέσει Έλληνες πολίτες στο εξωτερικό. Μάλλον δημόσιοι υπάλληλοι θα ‘ναι...
Μόνο οι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο εταιρείες είχαν κέρδη 11,8 δις € το 2009, 10 δις € το 2008 και 11,3 δις € το 2007!!!
Η Εθνική Τράπεζα την τελευταία πενταετία είχε κέρδη 6,3 δις €!!!.
Το 2009 η ΔΕΗ είχε κέρδη 1,1 δις ενώ προέβλεπε ο προϋπολογισμός της 531 εκ. €!!!.
Ελληνικές επιχειρήσεις (υπολογίζονται σε 4.000) έχουν επενδύσει σχεδόν 20 δις € στο εξωτερικό, από τα οποία τα 16 δις € στα Βαλκάνια!!!
Την τετραετία 2004 – 2008 χαρίστηκαν πάνω από 9 δις € σε περίπου 50.000 επιχειρήσεις (τα 5,1 δις από τη μείωση του συντελεστή φορολόγησης των κερδών από 35% σε 25% και 3,5 δις από τις δυο ρυθμίσεις περαίωσης ανέλεγκτων χρήσεων).
Υπάρχουν 10.000 υπεράκτιες (offshore) εταιρείες ελληνικών συμφερόντων που διακινούν γύρω στα 500 δις € και το δημόσιο χάνει ετησίως από φόρους, 6 έως 10 δις €!!!
Κάθε χρόνο οι καταναλωτές πληρώνουν και οι επιχειρήσεις εισπράττουν, αλλά δεν αποδίδουν, περί τα 6 με 6,5 δις € από ΦΠΑ.
Η εισφοροδιαφυγή φτάνει τα 8 δις € ετησίως (από ποιους άραγε;)
Πάνω από 5.000 επιχειρήσεις οφείλουν 31 δις € στο δημόσιο και άγνωστο ποσό από μη καταβληθείσες εργοδοτικές εισφορές (πρόκειται για τα ένσημα των εργαζομένων) στο ΙΚΑ κλπ.
Οι έλληνες εφοπλιστές αγόρασαν το 2009 -χρονιά κρίσης- 164 μεταχειρισμένα πλοία διαθέτοντας 3,16 δις $. Μικρό ποσό για τους εφοπλιστές. Ο ελληνικός εφοπλισμός ελέγχει σχεδόν το 20% του παγκόσμιου στόλου και το 40,9% της κοινοτικής ναυτιλίας. Αν και αποτελεί παγκόσμια δύναμη στηρίζεται σημαντικά από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Η Εθνική Τράπεζα, τους έχει δανείσει 3,5 δις €, η Πειραιώς 2 δις € κι ακολουθούν οι υπόλοιπες. Με τις δικές μας, τις λαϊκές αποταμιεύσεις, οι τράπεζες χρηματοδοτούν το «θαύμα» της ελληνικής ναυτιλίας (να μην μιλήσουμε για το πώς ένα υγιές ταμείο όπως το ΝΑΤ βούλιαξε, χρηματοδοτώντας με μορφή δανείου την ύψωση της Ελληνικής σημαίας στα πλοία Ελλήνων εφοπλιστών και φυσικά οι εφοπλιστές δεν έχουν επιστρέψει δεκάρα ως τώρα από τα χρωστούμενα και σε ένδειξη ευγνωμοσύνης και πατριωτικής συνείδησης αφελλήνισαν τα πλοία τους από Έλληνες ναυτικούς με αποτέλεσμα το ΝΑΤ να βουλιάξει σχεδόν οριστικά). Κι επειδή είμαστε παραδοσιακά ναυτική χώρα δεν θα μπορούσε να υστερούμε και σε κότερα, θαλαμηγούς κλπ:
· Το ζεύγος Αγγελοπούλου πούλησε τη θαλαμηγό τους -που ήταν η καλύτερη στη χώρα- κι αγόρασε ένα υπερσύγχρονο mega yacht μήκους 85,6 μέτρων κι αξίας 150 εκατ. $.
· Ο εφοπλιστής Προκοπίου έχει παραγγείλει θαλαμηγό 106 μέτρων αξίας πάνω από 100 εκατ. $.
· Ο Π. Δράγνης έχει κότερο 82 μέτρα.
· Έχει γραφτεί ότι η θαλαμηγός του Μελισσανίδη κοστίζει 65 εκ. , του Κούστα 60 εκ., του Βαφειά το ίδιο κι ακολουθούν άλλοι με ακριβότερα κι άλλοι με φθηνότερα κότερα, όπως Κοπελούζος, Πατέρας, Τσάκος, Αλαφούζος, Κωστόπουλος, Ρέστης, Βασιλάκης, Κοντομηνάς, Μαρινόπουλος κλπ.
· Ο Σπ. Λάτσης νοικιάζει την 117 μέτρων «Τurama», σε μη έχοντες κότερο επιχειρηματίες, αντί 90.000 € τη μέρα !
Μη νομίσετε ότι υστερούμε και στον αέρα. Διακόσια είκοσι ιδιωτικά αεροπλάνα είναι καταγεγραμμένα στα ελληνικά νηολόγια (χώρια όσα είναι σε νηολόγια του εξωτερικού).
Η Μαρ. Λάτση έχει 3 ιδιωτικά τζετ (Boeing 757, Boeing 737 και Gulfstream IV), ο Βγενόπουλος 2 (Cesna και Falcon 900), ο M. Κυριακού ένα και καλό αξίας 50 εκ. , ο Ρέστης ένα των 47 εκ., ο Κόκκαλης, ο Μελισσανίδης, ο Τσακίρης, ο Μαρινάκης, ο Θ. κι η Γ. Αγγελοπούλου και πολλοί άλλοι.
Τα έξοδα συντήρησης ενός τέτοιου αεροσκάφους φτάνουν το χρόνο 1 με 1,5 εκατ. € !
Ο Λ. Λαυρεντιάδης ξόδεψε το Δεκέμβρη 70 εκ. € κι αγόρασε το 31,3% της Proton Bank αφού πρωτύτερα είχε δώσει 36 εκ. € για το 50% του γηπέδου Καραϊσκάκη και άλλα 86 εκ. για να ξαναγοράσει τη «Νεοχημική», από την πολυεθνική Carlyle. Έδωσε και κάτι «ψιλά» για να αποκτήσει μερτικό σε κάποια από τα μεγαλύτερα ΜΜΕ της χώρας (13,53% στον Πήγασο, που ελέγχει ΜEGA και Έθνος, 9,62% στην Ελευθεροτυπία, κι ελέγχει Flash 9.61, Espresso, City Press, Αthens News, Σφήνα, Ισοτιμία κλπ).
Ο Β. Ρέστης αγόρασε το πιο αναγνωρίσιμο τουριστικό αξιοθέατο του Μαυροβουνίου, το νησάκι του Αγ. Στεφάνου, ξοδεύοντας 30 εκ. € και σχεδιάζει να επενδύσει 50 εκ. € χτίζοντας βίλες σε αυτό.
Πάνω που πήγαν να μας πείσουν πως «δεν υπάρχει σάλιο» και λίγο μετά την ανακοίνωση της επιτήρησης, πληροφορηθήκαμε ότι αγοράζουμε 6 γαλλικές φρεγάτες κόστους 2,5 δις €, για να υπερασπίζουν τα «εθνικά μας δίκαια» ανοιχτά της Σομαλίας και στον Περσικό κόλπο.
Για να μην αναφερθούμε στις μίζες και στα σκάνδαλα (Siemens, Βατοπαίδι, δομημένα ομόλογα, διαγραφή προστίμου 5,5 δις € της «Ακρόπολης Χρηματιστηριακή» κλπ) γιατί είναι γνωστά. Άλλωστε έχει επιληφθεί κι η ελληνική …«δικαιοσύνη».
Ούτε στα 28 δις € που τέθηκαν στη διάθεση των τραπεζών και τώρα τα χρησιμοποιούν για να δανείσουν το κράτος σαν κοινοί τοκογλύφοι.
Μήπως παρατηρήσατε ότι το ποσόν του κρατικού ελλείμματος (περίπου 500 δις €) είναι ισόποσο με τα ανακοινωμένα υπερκέρδη των τραπεζών τα τελευταία χρόνια; Μήπως πρόκειται για τα ίδια λεφτά;
Μπορεί να ζούμε όλοι στην ίδια χώρα αλλά μας κατάντησαν να είμαστε δυο διαφορετικές χώρες, δυο διαφορετικοί και αντίθετοι κόσμοι.
Από τη μια ο κόσμος που σχεδίασαν για μας:
Ανεργία, απολύσεις, τρομοκρατία κι εξευτελισμοί στους χώρους δουλειάς, υπερεργασία χωρίς αμοιβή, ανασφάλιστη εργασία, μερική ή προσωρινή απασχόληση, μισθοί των 700 € για τους νέους, συντάξεις των 400 € για τους γέροντες μια και η σύνταξη θα δίνεται στα 67, δάνεια και κάρτες, φροντιστήρια των παιδιών, η βενζίνη στα 1,5 €, οι μισθοί που κόβονται, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η απειλή κλεισίματος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ή η πώλησή τους σε εξευτελιστική τιμή για να καλυφθούν τα υψηλότοκα δάνεια από τις τράπεζες (όπου οδηγήθηκαν ή θα οδηγηθούν από τον φαύλο κύκλο –μείωση μισθών, ανεργία, μείωση αγοραστικής δύναμης, μείωση πωλήσεων, δανεισμός και κλείσιμο των μικρών επιχειρήσεων), ο φόβος κι η αγωνία για το αύριο.
Κι απ’ την άλλη ο κόσμος τους:
Τραπεζίτες, βιομήχανοι κι εφοπλιστές, «επενδυτές», golden boys, πολυτελείς επαύλεις, ιδιωτικά τζετ, θαλαμηγοί, χειροποίητες Bentley και θηριώδη Hummer, διαμάντια και τσάντες Luis Vitton και Hermes, η Μύκονος, το Κολωνάκι και η Εκάλη, σαλέ και σούσι μπαρ, χαριτωμένοι μόδιστροι και «καλλιτεχνάδες διανοούμενοι λινάτσες», όπως λένε κι οι Active Member.
Ένας κόσμος σπατάλης, χλιδής, σαπίλας και παρακμής.
Τελικά, λεφτά υπάρχουν, αλλά όχι για μας. Είναι δικά μας, αλλά δεν είναι για μας.
Εμείς τα «γεννήσαμε», αλλά δε μας ανήκουν.
Φταίμε όμως κι εμείς, γιατί όπως λέει κι η παροιμία: «Εάν δεν γονάτιζε η καμήλα δεν την φορτώναμε»

Από :beneas13.blogspot.com δηλαδη επιδέξιος ψάλτης

Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010

ΤΙ ΘΑ ΕΝΙΩΘΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 1821


Γράφει η Ρόζα Φραγκίσκα Βιδάλη
(Πρόεδρος ΠΑΣΥΠ-ΔΕΗ)



Μια από τις λαμπρότερες σελίδες της ιστορίας μας. 189 χρόνια μετά την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, οι σημερινοί Νεοέλληνες βρίσκονται ανάμεσα σε ένα ένδοξο παρελθόν, σε ένα θλιβερό παρόν και σε ένα αβέβαιο μέλλον.

Οι μεγάλες πανανθρώπινες αξίες και τα ιδανικά που γεννήθηκαν σε αυτόν τον Ιερό Τόπο, οι αγώνες μας για την Ελευθερία, την Πίστη, την Δημοκρατία, έχουν γίνει σκιές, φαντάσματα ενός παρελθόντος μιας άλλης εποχής ενός άλλου λαού.
Οι χθεσινοί γίγαντες όπως ο Κολοκοτρώνης, ο Μαυρομιχάλης, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, ο Καραϊσκάκης, ο Παπαφλέσσας, ο Μπότσαρης, η Μπουμπουλίνα, οι Σουλιώτισσες και αναρίθμητοι επώνυμοι και ανώνυμοι που όρθωσαν το ανάστημά τους για την λευτεριά του Γένους, αντικαταστάθηκαν με Σύγχρονους Νεοέλληνες, ακρωτηριασμένους από υψηλά φρονήματα, άγνοια του ιστορικού τους παρελθόντος και από παντελή έλλειψη περηφάνιας για την καταγωγή τους.
Σήμερα ο καθένας και η καθεμία από εμάς από την θέση του κατά πόσο έχει συνειδητοποιήσει ότι οι προκλήσεις της εποχής μας για την διασφάλιση και την προστασία της ιστορικής μας κληρονομιάς, της υπεράσπισης των δικαίων της πατρίδας μας, την διατήρηση της εδαφικής μας ακεραιότητας είναι και προσωπικό του ζήτημα;

Κατά πόσο στην σημερινή μας κουλτούρα η γνώση του ιστορικού μας παρελθόντος μετουσιώνεται σε νοοτροπίες και αρχές της καθημερινότητας κάνοντάς μας να είμαστε και να νοιώθουμε άξιοι συνεχιστές των ηρώων που μας χάρισαν την ελευθερία μας;

Τι θα ένοιωθαν όλοι αυτοί οι ήρωες του ΄21 βλέποντας σημερινούς Έλληνες να καίνε την Ελληνική Σημαία, το σύμβολο που ύψωσε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός και σε αυτό ορκίστηκαν οι ήρωες μας ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή ΘΑΝΑΤΟΣ;

Πώς θα ξανάγραφε ο Διονύσιος Σολωμός τον Εθνικό μας Ύμνο όταν κάποιοι υποκινούν την νεολαία να μην συμμετέχει σε παρεμβάσεις, να μην ξεκινά η σχολική μέρα με την έπαρση της σημαίας, γιατί σήμερα όλα αυτά είναι ελληνιστικές ειδωλολατρίας;

Αν μπορούσε ο Κολοκοτρώνης να δει το μέλλον των απογόνων του και έφτανε στο 2010 θα προτιμούσε να μιμηθεί τον Σωκράτη και να αυτοκτονήσει πίνοντας το κώνειο.

Ελληνίδες, Έλληνες δεν είναι ντροπή να θυμόμαστε και να τιμούμε τα άγια, τα ιερά και τα όσια της Πατρίδας μας.

Χωρίς τη γνώση του παρελθόντος μας, της ιστορίας μας, δεν είναι δυνατόν να μετρήσουμε τις δυνάμεις μας στο παρόν και να ατενίσουμε με αισιοδοξία το μέλλον.

Ο λαός που θα ντραπεί ή θα αδιαφορήσει για το αναπόσπαστο κομμάτι της Ιστορίας του που κυλά μέσα στο αίμα του έχει ανοίξει αυτόματα τη πόρτα στην καταστροφή του.

Η 25η Μαρτίου 1821 ήταν η έναρξη του Αγώνα της Ανεξαρτησίας μας, που ήταν αποτέλεσμα ωριμότητας και εθνικής συνείδησης ενός υποδουλωμένου λαού έναντι του κατακτητή που θέλησε να του αφαιρέσει την γλώσσα, την θρησκεία, την ελευθερία επιβάλλοντας την κυριαρχία του 400 βάναυσα και μαρτυρικά χρόνια σκλαβιάς.

ΑΙΩΝΙΑΝ ΤΩΝ Η ΜΝΗΜΗ.

Και για να μην χαρακτηριστεί το κείμενο ως μνημόσυνο δέηση, ας σκεφτούμε σήμερα όλοι μας αυτά που κατά καιρούς λέγονται, ότι δηλαδή έχουν καταρρεύσει όλες οι ανθρώπινες αξίες στο βωμό της παγκόσμιας ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ.

Όλοι αυτοί που βγαίνουν στα παράθυρα των ειδήσεων, όλοι αυτοί οι ηγέτες που πέταξαν στην πλάτη τους τον φιλελληνισμό και μας κουνούν το δάκτυλο και έρχονται ως σύγχρονοι οπλαρχηγοί που θα υπερασπιστούν τη προσωπικότητα και την ελευθερία των λαών και υπόσχονται ότι αν σκύψουμε λίγο παραπάνω θα μας εγγυηθούν και την οικονομική μας ευμάρεια και την θέση στο Ευρωπαϊκό τους Βασίλειο είναι ψεύτες και υποκριτές.

Τα μεγάλα οικονομικά τους συμφέροντα έστρεψαν την καθημερινότητά μας στην υλιστική κατανάλωση, στη τεχνολογική αλλοίωση, στη διαστροφή του ανθρώπου, οδηγώντας τον σε μονοπάτια ατομικισμού και μοναξιάς.

Ερχόμενοι με τον χιτώνα της προόδου και της ανάπτυξης μας υποδούλωσαν σε δικά τους πρότυπα, ξένα για το ελληνιστικό πνεύμα.

Μπήκαν στα σπίτια μας, στα σχολεία μας και διαχρονικά προσπαθούν να μας απομακρύνουν από την Ελληνικότητά μας.

Χρησιμοποίησαν κάθε μέσο δανείζοντας μας χρήματα, όνειρα και ελπίδες αρπάζοντας την ψυχή μας.
Αλλά αυτοί είναι ξένοι και η Ιστορία μας έχει διδάξει ότι πάντα μας χρησιμοποιούσαν ανάλογα με τα συμφέροντα τους.
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΕΣ ΝΑ ΥΨΩΣΟΥΝ ΤΟ ΑΝΑΣΤΗΜΑ ΤΟΥΣ;
ΓΙΑΤΙ ΚΥΡΙΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΥΠΟΤΙΜΑΤΑΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ;
ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΑΤΕ 189 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΣΕ ΕΠΩΝΥΜΟΥΣ-ΞΑΚΟΥΣΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΣΧΗΜΟΥΣ ΤΣΑΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ;

25 Μαρτίου 1821, ένας αγώνας εμπνευσμένος από μικρούς, αγράμματους, ανώνυμους ανθρώπους, που επεδίωξαν να απελευθερωθούν από την καταπίεση και την κυριαρχία πρέπει να διαφυλαχθεί όχι σαν μέσο καθήλωσης και προπαγάνδας εθνικιστών και θερμοκέφαλων μικρο ηγετών, αλλά σαν ένας μεγάλος εθνικός θησαυρός που θα γίνει οδηγός για αξίες, για αλλαγές σε τρόπους συμπεριφοράς στην ζωή μας.

25 Μαρτίου 2010, εσωτερικοί και εξωτερικοί βάρβαροι μην υποτιμάτε την οργή και τον θυμό που εσείς σπείρετε στο μέσο αστό, στον απλό πολίτη που αδυσώπητα εργάζεται, φορολογείται και υπομένει……

Εμείς σήμερα επιλέγουμε τη ζωή με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις, χωρίς υποκλίσεις στέλνοντας το μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση ότι αγαπάμε τον τόπο μας, είμαστε περήφανοι για την ιστορία μας, έχουμε μέλλον γιατί………….
ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ
ΒΓΑΛΜΕΝΗ
ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΤΑ ΙΕΡΑ
ΚΑΙ ΣΑΝ ΠΡΩΤΑ
ΑΝΔΡΕΙΩΜΕΝΗ
ΧΑΙΡΕ Ω ΧΑΙΡΕ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

http://pasyp-deipress.blogspot.com/

Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

"Φωνή Διαμαρτυρίας από ενα Πιλότο της Πολέμικής Αεροπορίας ΜΑΣ..."


"Αυτή την "δουλειά" δεν ξεκινήσαμε να την κάνουμε για τα χρήματα...Δώσαμε εξετάσεις για να μπούμε στην Σχολή Ικάρων γνωρίζοντας ότι θα στερηθούμε 4 από τα καλύτερα χρόνια ενός εφήβου (τα φοιτητικά) κλεισμένοι μέσα σε ένα στρατόπεδο...

το τίμημα του να κάνουμε αυτό που αγαπάμε, αυτό που λατρεύουμε... να πετάξουμε μια μέρα πάνω από το Αιγαίο.

Δεν περιμένουμε να γίνουμε πλούσιοι από αυτό.
Το μόνο που ζητήσαμε είναι να υπάρχει ηρεμία στην προσωπική και οικογενειακή ζωή μας ώστε να αφοσιωθούμε ψυχή τε και σώματι στην λατρεία μας... στην δουλειά μας.
Ούτως ή αλλιώς τα λεφτά ΗΔΗ έφταναν οριακά για να συντηρήσω την οικογένεια μου με την γυναίκα μου να δουλεύει και εκείνη.
Η "σπάταλη" ζωή μας; Ένα στεγαστικό δάνειο όλο κι όλο για να έχουμε το δικό μας σπίτι....

Θα έκανα ευχαρίστως κύριοι και δεύτερη δουλειά για να μην τους λείψει τίποτα. Δεν προλαβαίνω όμως όταν 6 μήνες τον χρόνο λείπω για υπηρεσίες σε νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.

Το να βάλουμε όλοι το χέρι στην τσέπη φαντάζει δίκαιο. Δεν είναι όμως ρεαλιστικό και δυστυχώς δεν είναι εφαρμόσιμο για όλους.

Εμείς θα συνεχίσουμε να πετάμε ακόμα και με 100% μείωση μισθού, ακόμα κι αν "κλείσουν" τα σπίτια μας.
Ο λόγος;
Η εξάρτηση της πτήσης, η περηφάνεια της προσφοράς όχι στο κράτος (αυτό το έχουμε σιχαθεί προ πολλού) μα στις πέτρες αυτού του τόπου» το "πανί" στο οποίο ορκιστήκαμε, το γ….. για μια ακόμα "διακριτική" αναγνώριση στην εξάδα που αλωνίζει αμέριμνη όπου γουστάρει...

Μην φοβάστε κύριοι δεν θα κάνουμε... λευκή απεργία.
Τα scramble θα είναι στον αέρα σε λιγότερο από 2 λεπτά και τα ελικόπτερα θα συνεχίζουν να σέρνονται πάνω από τα κύματα για να σώζουν ναυαγούς και λαθρομετανάστες με καιρούς που ούτε να τους περιγράψετε δεν μπορείτε…

Μόνο μια χάρη από όλους εμάς... κάθε πρωί , σπαταλήστε 2 μόνο λεπτά από τον χρόνο σας για να κοιταχτείτε στον καθρέφτη.
Αν δεν καταλάβετε τίποτα.......
χαλάλι σας!!
Έτσι κι αλλιώς από ψηλά δεν φαίνεστε καθόλου..."

http://armygreek.blogspot.com
Από:troktiko.blogspot.com

Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

Για όσους είναι γεννημένοι μεταξύ 1950-1980


H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.
Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή:
περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να
περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο
ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές
έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.
Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή..

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα
ζωντανοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα
σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και
μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα
ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ,
καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν
φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες
κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε
κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε
ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε
«μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση..


Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και
δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα
στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν
υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν
υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»
Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν
έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα
θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε
κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε
καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το
ξεπερνάμε.


Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι..

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια,
βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε
φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.. Χάσαμε
χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη
βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους
πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα
στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν
ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των
φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να
ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο
σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν
υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη
προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ..
Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με
ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί....

Αγνώστου ταυτότητας μέχρι στιγμής.
Τον/Την ευχαριστούμε για το ταξίδι...

Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010

Σταύρος Λάλας <όταν καις την σημαία, είναι σαν να καις την μάνα>



Έχουν περάσει περίπου δυο χρόνια από την επιστροφή του στην Ελλάδα. Πέρασε κάτι λιγότερο από 14 χρόνια στις φυλακές υψίστης ασφαλείας του Ρέι Μπρουκς στη Νέα Υόρκη για ένα αδίκημα που... διέπραξε. Κατασκοπία κατά της Αμερικής. Και υπέρ της Ελλάδας. Και τώρα ανοίγει την καρδιά του αποκλειστικά στο Eva’s Only.

Ο Σταύρος Λάλας μιλάει για όλα αυτά που έζησε στην Αμερική –ως παιδί κι ως κρατούμενος-, για όσους τον στήριξαν και για τα «παλικάρια» που καίνε την ελληνική σημαία.



Της Δώρας Μποσταντζόγλου



Η συνάντηση μας έγινε στο καφέ του καλού του φίλου και ζωγράφου, Γιώργου Σινανίδη, στην Κεραμωτή, τρώγοντας τους καταπληκτικούς λουκουμάδες του! «Ο Γιώργος είναι φίλος από παλιά. Ξέρεις, οι φίλοι φαίνονται στην ανάγκη. Κι ο Γιώργος ήταν ένας απ’ αυτούς- έστειλε γράμματα, βοήθησε την οικογένεια μου κι είναι ακόμα δίπλα μας», λέει βουρκωμένος και συνεχίζει: «Ένας ακόμη από τους ανθρώπους που ήταν από την αρχή δίπλα μου είναι κι ο Αλέξης Παπαχελάς. Καλό παιδί. Παρουσίασε το θέμα μου, βοήθησε τους δικούς μου κι ήταν εκεί για μας».



Τα πρώτα χρόνια

-Τι θυμάστε από τα παιδικά σας χρόνια;

-Δόξα τον Θεό, είχαμε καλά παιδικά χρόνια... Οι γονείς μου ήταν καλοί άνθρωποι. Μεγαλώσαμε στην Αμερική αλλά σε ελληνικό περιβάλλλον. Στην πόλη μας, ήμασταν πολλοί Έλληνες μετανάστες –κυρίως από τη Μεσσηνία και τη Μικρά Ασία, όπως κι εμείς... Πηγαίναμε σχολείο και μετά στο σπίτι... Κι εκεί μιλούσαμε μόνο ελληνικά. Όσο για το σχολείο; Σε κάποια μαθήματα καλύτερα, σε κάποια άλλα λιγότερο –όπως όλα τα παιδιά. Οι γονείς μου ήταν βέβαια αρκετά αυστηροί- ειδικά σ’ ό,τ ι αφορά το διάβασμα! Κι έτσι διάβαζα!

-Ρατσισμό λόγω της καταγωγής σας αντιμετωπίσατε;

-Όχι ρατσισμό. Ζήλια υπήρχε. Υπήρχαν αυτοί που έλεγαν για όλους τους μετανάστες γενικά ότι «χωρίς να ξέρουν τη γλώσσα, που ξεκίνησαν από το μηδέν, κατάφεραν να αγοράσουν σπίτια, να κάνουν επιχειρήσεις». Όμως, αυτοί που τα έλεγαν, ήταν λίγοι. Στην πόλη που μεγάλωσα, ήμασταν γενικά ενωμένοι.

-Στην Αμερική ενωμένοι. Στην Ελλάδα όμως;

-Εδώ είδα πράγματα που δεν τα πίστευα... Στην Ελλάδα, ο κόσμος είναι φιλότιμος –το ‘χει αυτό το καλό. Αγάπη περισσότερη πρέπει να υπάρχει μεταξύ μας. Υπάρχει κι η εθνική περηφάνια, αλλά πρέπει να υπάρχει κι η ταπεινότητα κι η αλληλοβοήθεια... Αν δούμε κάποιον να έχει ανάγκη, πρέπει να τον βοηθάμε. Και θα πρέπει να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας για διάφορες καταστάσεις.

Από το Βιετνάμ στη φυλακή

-Πώς αποφασίσατε να καταταγείτε στον αμερικανικό στρατό;

-Ήταν η εποχή του πολέμου του Βιετνάμ. Έπαιρναν κόσμο τότε κι επειδή στο σχολείο την περίοδο εκείνη δεν τα πήγαινα καλά, ήταν βέβαιο ότι θα με έπαιρναν στο στρατό. Με κάλεσαν και διάλεξα να πάω στο πεζικό. Κι έτσι πήγα. Ήθελα δεν ήθελα θα πήγαινα...

-Και πήγατε στο Βιετνάμ...

-Και Βιετνάμ και Λάος και Ταιλάνδη...

-Και μετά πήρατε μετάθεση στη CIA;

-Μετατέθηκα σε κρατική υπηρεσία. Αυτό μπορώ μόνο να σου πω!

- Σας πλησίασαν ποτέ από άλλες χώρες για ενδεχόμενη «συνεργασία»;

-Ποτέ. Δεν με πλησίασαν ποτέ από άλλη χώρα... Μόνο από το ελληνικό κράτος. Μου είπαν να βοηθήσω την πατρίδα και το έκανα.

-Φοβηθήκατε ποτέ;

-Όταν παντρεύτηκα κι έπειτα... Φοβόμουν για την οικογένεια μου.

-Φτάνουμε στο 1993. Περιγράψτε μου τις ημέρες μέχρι που σας είπαν πως έπρεπε να πάτε στην Αμερική.

-Είχα ένα περίεργο «προαίσθημα»... Ήθεελα απλά να πάω και να γυρίσω μετά από τρεις μέρες... Κάτι δεν μου πήγαινε καλά, αλλά δεν ήμουν απόλυτα σίγουρος...

-Τις στιγμές που βρισκοσασταν στο δωμάτιο με τα απόρρητα έγγραφα, σκεφτήκατε ότι «ίσως να είναι η τελευταία μου αποστολή»;

-Τότε δεν ήξερα ότι υπήρχαν κάμερες μέσα εκεί... Και δεν το σκέφτηκα ποτέ... Πάντα βοηθούσα την πατρίδα όσο μπορούσα να βοηθήσω...

-Τον Απρίλιο του 1993 μπαίνετε στο αεροπλάνο για την Αμερική. Φανταστήκατε ότι θα περνούσαν πάνω από 14 χρόνια για την επιστροφή σας στην Ελλάδα;

-Όχι! Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να πάω και να γυρίσω σπίτι μου!

- Ποιες ήταν οι πρώτες σας σκέψεις όταν συνειδητοποιήσατε πως οι Αμερικάνοι τα ξέρουν όλα;

-Πώς έγινε... Πώς το κατάλαβαν...

-Κατά βάθος, ξέρετε τι έγινε τότε;

-Δεν είμαι σίγουρος... Νομίζω ότι αυτό θα φανεί στα επόμενα χρόνια...

-Μέχρι τον Σεπτέμβρη του ’93, όταν βγήκε δηλαδή η απόφαση του δικαστηρίου, πιστεύατε ότι θα την «βγάλετε καθαρή»;

-Όχι. Υπήρχαν αποδείξεις κι ήξερα ότι θα πήγαινα φυλακή.

Τα 38 cents, το κελί κι ο σεβασμός

- Φτάνουμε στη φυλάκιση σας. Οι πρώτες ώρες, η συμπεριφορά των υπαλλήλων απέναντι σας, οι μέρες στην φυλακή...

-Ήμουν σε φυλακές υψίστης ασφαλείας. Ήταν επικίνδυνα... Υπήρχαν συμμορίες... Δεν ήξερες τι θα γίνει το επόμενο δευτερόλεπτο... Σχεδόν κάθε μέρα, κάποιος μαχαιρωνόταν... Δύσκολα πράγματα... Ήξεραν γιατί ήμουν μέσα. Στις αρχές, με σταματούσαν και με έψαχναν. Φοβόντουσαν μήπως έχω κάποιο όπλο ή μαχαίρι. Φοβόντουσαν μήπως αποδράσω. Μετά είδαν ότι δεν ήθελα φασαρίες κι ηρέμησαν κάπως τα πράγματα. Αργότερα, δούλευα στο εργοστάσιο της φυλακής –μας έδιναν 38 cents την ώρα.

- Κάθε πότε μιλούσατε με την οικογένεια σας;

-Μια φορά την εβδομάδα για δεκαπέντε λεπτά.

-‘Ησασταν μόνος στο κελί;

-Στην αρχή, ήμουν με άλλους τέσσερις. Μετά, με πήγαν σε κελί με άλλους δυο. Η φυλακή ήταν για 585 άτομα... Εμείς ήμασταν 1300... Πάρα πολλοί κι ο χώρος μικρός...

-Δύσκολες καταστάσεις...

-Πολύ... Μακριά από την οικογένεια σου, απ’ το σπίτι σου... Δύσκολα...

-Οι άλλοι κρατούμενοι πώς σας αντιμετώπιζαν;

-Δεν έκανα πολλές παρέες... Δυο –τρεις ανθρώπους μόνο που μου έδειχναν σεβασμό και το ίδιο κι εγώ.. Εκεί, δεν πρέπει να δείχνεις φόβο. Μόνο σεβασμό... Κι αυτό έκανα...

Ο κίνδυνος, ο Θεός κι η σημαία

-Έχετε πει ότι αν γυρνούσε ο χρόνος πίσω, θα απαντούσατε και πάλι θετικά για να βοηθήσετε την πατρίδα. Θα κάνατε κάτι διαφορετικά έτσι ώστε να μην σας έπιαναν;

-Διαφορετικό; Όταν δεν ξέρεις τι σε περιμένει, δεν μπορείς και να φυλαχτείς... Από την άλλη, πάντα υπάρχει κίνδυνος όταν κάνεις τέτοια πράγματα. Οπότε...

-Αν δεν σας έπιαναν τότε, πως νομίζετε ότι θα ήταν η ζωή σας σήμερα;

-Θα τελείωνα τη δουλειά μου, θα έπαιρνα σύνταξη και θα ζούσα εδώ με την οικογένεια μου σε άλλες συνθήκες.

-Θα συνεχίζατε μέχρι το τέλος δηλαδή;

-Ναι.

-Και πώς πιστεύετε ότι θα ήταν η κατάσταση για την Ελλάδα αν δεν σας έπιαναν;

-Θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα ...

-Ο στρατηγός Γρυλλάκης έχει δηλώσει πως είστε «ο σημαντικότερος Έλληνας κατάσκοπος τα τελευταία 50 χρόνια». Νιώθετε έτσι ή νιώσατε ποτέ έτσι;

-Σπουδαίος; Όχι! Έκανα το χρέος μου προς την πατρίδα... Αυτό που έπρεπε να κάνω...

- «Δεν υπάρχει θέμα συνειδητής πράξης αποκάλυψης του ρόλου του Λάλας, αλλά ένας συνδυασμός μοιραίων λαθών», έχουν πει στο παρελθόν στελέχη της ΕΥΠ. Το πιστεύετε;

-Ναι. Δεν νομίζω ότι μπορεί να το έκανε κάποιος επίτηδες... Αν έχει καρδιά και ψυχή, αν πιστεύει στον Θεό,όχι. Αλλά, βέβαια, δεν ξέρω 100 Θα σου πω όμως ένα: αν όντως το έκαναν επίτηδες, υπάρχει Θεός... Πιστεύω στον Θεό. Τον έχω δει... Και στον πόλεμο και στην φυλακή... Και θα το βρουν από τον Θεό... Το πιστεύω μέσα από την καρδιά μου.

-Πώς νιώθετε όταν βλέπετε να καίνε την ελληνική σημαία;

-Δεν έχουμε κάνει κακό σε κανέναν ως κράτος. Στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, ο Έλληνας έχυσε πολύ αίμα. Πολεμήσαμε δυο κράτη – θηρία και τα σταματήσαμε. Ο Τσώρτσιλ είχε πει ότι «οι Έλληνες δεν πολεμάνε σαν ήρωες –οι ήρωες πολεμάνε σαν Έλληνες». Δώσαμε ελευθερία και πολιτισμό... Τη σημαία αυτή πρέπει να την δοξάζουμε. Και δεν έχει κανείς το δικαιώμα να την καίει... Αν είναι παλικάρια, να πάνε στην Κύπρο, στα κατεχόμενα και να κάψουν την τουρκική σημαία... Αν είναι άντρες... Ξέρεις, οι Αμερικάνοι λένε «USA: love it or leave it». Έτσι είναι... Αν δε σου αρέσει φίλε στην Ελλάδα, σήκω και φύγε... Γιατί όταν καις την ελληνική σημαία, είναι σαν να καις την ίδια σου τη μάνα...

-Τι σημαίνει για σας η Ελλάδα;

-Πατρίδα.

-Κι οι ΗΠΑ;

-Εκεί γεννήθηκα, εκεί μεγάλωσα. Δεν μπορώ να κατηγορήσω τους Αμερικάνους. Έκανα κάτι εναντίον τους και το πλήρωσα. Ο Θεός να τους έχει καλά... Αλλά πρέπει να καταλάβουν κι αυτοί πως η Ελλάδα είναι ένας καλός σύμμαχος που ήταν πάντα δίπλα στην Αμερική. Πρέπει να σεβαστούν όλααυτά που έχουμε κάνει γι’ αυτούς.

Η οικογένεια κι η Ντόρα

- Η γυναίκα σας υποπτεύθηκε ποτέ κάτι σχετικά με τις δραστηριότητες σας;

-Όχι. Άλλωστε, σ’ αυτές τις δουλειές, δεν μιλάς με πολύ κόσμο –ακόμα και με τους δικούς σου ανθρώπους.

-Μετά τη σύλληψη σας, ποιες ήταν οι πρώτες κουβέντες που είπατε μαζί της;

-Έπεσε από τα σύννεφα... Δεν το περίμενε. Γυρνάει και μου λέει «τι συνέβει; Είσαι καλά;»... Μόνο αυτά είπαμε... Αυτό που έκανε η γυναίκα μου, ήταν απίστευτο... Ποιος το κάνει αυτό; Η γυναίκα μου διάλεξε το δύσκολο και στάθηκε παλικάρι. Εκείνη τα έκανε όλα... Γύρισα και βρήκα δυο αγόρια να με αγαπάνε και να με σέβονται κι εκείνη βράχος... Ακλόνητος βράχος.

-Τι σχέδια έχετε για το μέλλον;

-Η ζωή συνεχίζεται... Μετά το 2010 (σ.σ. τελειώνει η αναστολή του), βλέπουμε... Προς το παρόν, βοηθάω τη γυναίκα μου στο φροντιστήριο της και στέκομαι δίπλα στα παιδιά μου, στους γιους μου... Τώρα ήρθε η ώρα να βοηθήσω κι εγώ. Τόσα χρόνια εκείνοι τα έκαναν όλα... Και θέλω να ευχαριστήσω την κυρία Μπακογιάννη, τον κύριο Κασσίμη και τον κύριο Παπαληγούρα που βοήθησαν κι «έσπρωξαν» το θέμα μου έτσι ώστε να γυρίσω στην Ελλάδα και να είμαι κοντά στην οικογένεια μου. Όπως, επίσης, θέλω να ευχαριστήσω τον κύριο Παπαθεμελή, αλλά και τον κύριο Παπανδρέου για το γράμμα στήριξης που μου είχε στείλει όταν ήταν υπουργός εξωτερικών.

Με μια φράση...

-Σμύρνη

-Η μάνα μου, ο πατέρας μου, οι παππούδες μου...

-ΕΥΠ

-Να κάνουν τη δουλειά τους σωστά και να υπερασπίζουν την Ελλάδα.

-Στρατός

-Αν δεν υπάρχει, δεν υπάρχει κράτος.

-Πολιτικοί

-Να αγαπάνε την πατρίδα, να την υπηρετούνε καλά, να είναι τίμιοι και σωστοί.

-Ελευθερία

-Υπάρχει. Και πολύ.

Από:www.evasonly.gr