Ας μη γελιόμαστε...Σκύψαμε το κεφάλι !!!

2011 Ντροπές μας βαραίνουν.

Ας μη γελιόμαστε.

Σκύψαμε το κεφάλι. Οι περισσότεροι από μας.

Αλλος γιατί εξακολουθεί να ελπίζει στα θαύματα.

Αλλος γιατί διαθέτει απείρου μεγέθους "όριο ανοχής".

Αλλος γιατί κουράστηκε κι άλλος γιατί φοβάται...

Ας μη γελιόμαστε.

Κάποιοι εξακολουθούν να τους πιστεύουν.

Κάποιοι εξακολουθούν νάναι τσιράκια.

Μερικοί προσβλέπουν σε μελλοντική ανταμοιβή, προσφέροντας

σήμερα σιωπή.

Είναι και οι μπερδεμένοι. Είναι και οι εκ πεποιθήσεως ραγιάδες.

Ας μη γελιόμαστε.

Κοντεύουμε να υιοθετήσουμε το "μαζί τα φάγαμε".

Είμαστε έτοιμοι να εκλιπαρήσουμε για τον οίκτο τους.

Να πέσουμε στα πόδια. " Σφάξε με, αγά μου, κι εγώ θ΄αγιάσω".

Ας μη γελιόμαστε.

Υπομένουμε τη Βαρβαρότητα, βρίζοντας τη μοίρα μας.

Αντιμετωπίζουμε την επερχόμενη "σκλαβοποίηση", σφυρίζοντας

αδιάφορα.

Τα δάκρυα των κυβερνητικών Ξανθοπουλαίων σα μοδιστρούλες.

Με χαμηλωμένα μάτια και τα χέρια δεμένα στο στήθος.

Ας μη γελιόμαστε.

Στέγνωσε το λαρύγγι μας.

Δεν έχουμε σάλιο να φτύσουμε τους ενόχους.

Φωνή να κράξουμε.

Δύναμη να εγκαταλείψουμε τους καναπέδες μας.

Κουράγιο να πάρουμε τους δρόμους.

Να αντισταθούμε. Να οργανωθούμε.

Ναι. Γελιόματε,

Αν πιστεύουμε ακόμα πως αυτοί που κυβερνούν είναι άσχετοι.

Ανίδεοι. Πως είναι έντιμοι. Ειλικρινείς.

Ναι. Γελιόμαστε,

Οσο πιστεύουμε πως ήρθαν απροετοίμαστοι. Χωρίς σχέδιο.

Να "σώσουν" την πατρίδα, αφού την καταποντίσουν.

Την εξευτελίσουν.

Να "διαφυλάξουν" τη χώρα, αφού την τεμαχίσουν σε μερίδια

αγοραστών.

Ναι. Γελιόμαστε,

Αφού πιστεύουμε πως οι μεθοδικοί τεχνοκράτες της τρόϊκας

νοιάζονται να σώσουν την ελληνική πατρίδα, οικονομία και κοινωνία.

Πως πέσαμε στην "ανάγκη τους"...τυχαία.

Αφού πιστεύουμε πως είμαστε "τεμπέληδες", "μπαταχτήδες",

διεφθαρμένοι. Αφού ενδίδουμε στην προπαγάνδα τους.

Αφού τους προσφέρουμε αυτοβούλως "άλλοθι υποταγής".

Καλά να πάθουμε.

Εμείς τους εκλέγαμε. Εμείς τους δίναμε απλόχερα τη στήριξή μας.

Αυτοί, όμως, φρόντιζαν πάντα να στηρίζουν τα συμφέροντα του

Κεφαλαίου.

Για τους Πολλούς τα λίγα και για τους Ολίγους τα πολλά.

Καλά να πάθουμε.

Που δεν διδαχτήκαμε από την Ιστορία.

Που πιστεύουμε σε θαυματοποιούς.

Που αρνηθήκαμε τη Δύναμή μας.

 

politikokoraki

ΕΛ.ΠΕ. Η δική μας αγαπημένη !

Βαρεθηκα...Τη βια τους, τη δημοκρατια τους, τον πατριωτισμο τους, τις φατσες τους...Την ανοχη μου ...

Βαρέθηκα ν'ακούω και να βλέπω "ανθρώπους του πνεύματος", καθηγητάδες,πολιτικούς,δημοσιοκάφρους,αναλυτές, ειδικούς, παπαγάλους και ρουφιάνους να μου μιλούν για την...Πατρίδα μου. Τις νέες ευκαιρίες.Τις σίγουρες επιτυχίες. Βαρέθηκα τους αισιόδοξους.Τους τσαρλατάνους. Τους πατριώτες με το νυστέρι. Βαρέθηκα να με σέρνουν απο σωτηρία σε σωτηρία. Από Λιτότητα σε Λιτότητα. Από την Εξάρτηση στην Υποταγή. Από μειώσεις σε περικοπές. Από χαράτσια σε φόρους. Από την εφεδρεία στην Απόλυση.... Από τη Φτώχεια στην Εξαθλίωση. Βαρέθηκα τις φάτσες τους και τα μυαλά τους. Τα ψέματα και την προπαγάνδα τους. Τον πατριωτισμό και τους εκβιασμούς τους. Βαρέθηκα να με βασανίζουν. Να με ληστεύουν. Να λεηλατούν την Πατρίδα μου. Να ισοπεδώνουν τη Ζωή μου. Να αφανίζουν το Μέλλον μου. Βαρέθηκα τους "ηγέτες".Τους κυβερνητικούς. Τα χαμόγελα τους.Την "πίστη" τους. Την "αθωότητά" τους.Τις βρωμιές τους. Τις μίζες τους. Την Ατιμωρησία τους. Βαρέθηκα τη Βία τους. Τους μηχανισμούς τους. Τα ΜΑΤ τους. Τους κουκουλοφόρους τους. Βαρέθηκα τη δημοκρατία τους. Την πατρίδα τους.Τους εταίρους τους.Τα Αφεντικά τους. Βαρέθηκα νάμαι..τόσο...μαλάκας. Φοβισμένος. Κοτούλα. Θύμα. Γελάδα. Δειλός. Πρόβατο. Αβουλος. Πιόνι. Βαρέθηκα τη Σιωπή μου. Τις Ανοχές μου. Τις Ψευδαισθήσεις μου. Τον εαυτό μου... ΕΣΕΝΑ... ΕΚΕΙΝΟΝ... http://politikokoraki.blogspot.com/

Καί ενώ η παρασιτική διαπλεκόμενη ελληνική ελίτ έχει ρημάξει τούς φτωχομπινέδες στη φορολογία, ακριβώς γιά να μήν πληρώνει αυτή, τό πιό αστείο θέαμα παραμένουν οι φτωχομπινέδες πού φανατίζονται υπέρ τών πολιτικών σχηματισμών πού ελέγχονται απο αυτήν ακριβώς τήν παρασιτική ελληνική ελίτ...

Μέ κομμένα πιά τα δανεικά καί χωρίς κάποιον μεγάλο προστάτη να βοηθάει τη χώρα, είναι φανερό πλέον, ότι οι φόροι τών φτωχομπινέδων, όσο και να τούς στίψεις, δέν φτάνουν γιά να συντηρηθεί η παρασιτική διαπλεκόμενη και φυσικά αφορολόγητη ελληνική ελίτ και για να διατηρηθεί ταυτόχρονα ένα στοιχειώδες κοινωνικό κράτος...

Εξάλλου τα εν λόγω παράσιτα έχουν ήδη βγάλει τόν πλούτο τους έξω...

Σε αυτό το σκηνικό η επόμενη πολιτική μάχη εντός τής χώρας είναι δεδομένη...

Απο τή μία θα είναι οι φτωχομπινέδες και η υγιής επιχειρηματικότητα και απο την άλλη η παρασιτική , διαπλεκόμενη , "πουλάω αέρα και φύκια για μεταξωτές κορδέλες" και "συναλλάσομαι μονίμως με το κράτος" ελληνική ελίτ...

Οποιος πολιτικός σχηματισμός εκφράσει καθαρά αυτη τη μάχη (ζητώντας ξεκάθαρα να πληρώσουν τούς αναλογούντες φόρους οι ισχυροί και διαπλεκόμενοι, καθώς και να φέρουν πίσω τα λεφτά πού έχουν βγάλει έξω) ξεκαθαρίζοντας το τοπίο απο τίς πολιτικολογίες και τίς υπόλοιπες παπαριές πού σκοπό έχουν να θολώνουν την κρίση τών φτωχομπινέδων θα κερδίσει τίς εκλογές και ταυτόχρονα θα σώσει τη χώρα ...

Διότι εδώ πλέον δέν χρειάζεται να αερολογούμε (παπαρολογούμε) διαρκώς...

Τό ερώτημα είναι απλό...

Ποιός θα πληρώσει...

Ποιός θα βάλει τα λεφτά (συγκεκριμένα είναι) πού λείπουν...

Σε όλο αυτό το σκηνικό, το πιό αστείο θέαμα παραμένουν οι φτωχομπινέδες εκείνοι (και είναι η πλειοψηφία) πού ακόμα φανατίζονται υπέρ εκείνων τών πολιτικών σχηματισμών πού ελέγχονται απο τήν παρασιτική διαπλεκόμενη ελληνική ελίτ...

Μιλάμε γιά αστείο θέαμα...

Το δόγμα του σοκ !

Τα «κορόιδα» στην εποχή της κρίσης.

Είσαι σίγουρος πως δεν αναγνωρίζεις τον ευατό σου ανάμεσά τους; Xμμ... Οι περισσότεροι παραπονούμαστε ότι «δεν πέφτουν οι τιμές» ή τουλάχιστον ότι δεν μειώνονται αντίστοιχα με το πραγματικό εισόδημα του μέσου Έλληνα. Σύμφωνοι, μέχρις ενός σημείου φταίνε τα... μονοπώλια, τα ολιγοπώλια και οι κλίκες των χονδρεμπόρων, οι αγκυλώσεις μιας οικονομίας που κινείται με λάθος τρόπο εδώ και δεκαετίες. Σίγουρα φταίει και το ότι ένα μεγάλο μέρος της κατανάλωσης αφορά εισαγόμενα, το κόστος των οποίων δεν εξαρτάται ιδιαίτερα από τη βιαιότητα της ελληνικής κρίσης. Όπως επίσης είναι γεγονός ότι η αύξηση των φόρων ανακόπτει την πραγματική πτώση των τιμών. Η πιο σοβαρή αιτία, όμως, είμαστε εμείς. Οι πελάτες, οι καταναλωτές. Θα αναφέρω ορισμένα χαρακτηριστικά, κατά την άποψή μου, παραδείγματα. Δύο χρόνια τώρα η Ελλάδα βρίσκεται σε βαθιά οικονομική κρίση, κι όμως σχεδόν κανένα εστιατόριο, καμία ταβέρνα, δεν έχει αναρτημένο σε εμφανές σημείο στην είσοδο του καταστήματος έναν τιμοκατάλογο των εδεσμάτων που σερβίρει, κάτι εξαιρετικά συνηθισμένο στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ο τιμοκατάλογος αυτός εξυπηρετεί δύο ανάγκες: να δει ο υποψήφιος πελάτης τι προσφέρει το κατάστημα, αλλά και σε ποια τιμή, ώστε να αποφασίσει αν θέλει να κάνει χρήση κι αν το αντέχει η τσέπη του. Πριν καθίσει στο τραπέζι. Διότι αν καθίσει, δύσκολα θα σηκωθεί, είτε από ντροπή είτε από ευγένεια. Πώς να αλλάξει όμως η κατάσταση όταν ακόμη και σήμερα η πλειονότητα των πελατών δέχεται ασμένως την επιβάρυνση των τιμών εστιατορίου από τον πρόσφατα αυξημένο ΦΠΑ, λες και ο καταστηματάρχης δεν θα έπρεπε να έχει απορροφήσει έστω ένα μέρος της. Παράδειγμα δεύτερο: Πόσοι από εμάς ρωτούν άραγε από πριν τον γιατρό που θα επισκεφτούν πόσο κοστίζει η επίσκεψη; Ελάχιστοι, μου λέει φίλη γιατρός, Ίσως γιατί θεωρούν ότι το θέμα υγείας δεν σηκώνει πολλές κουβέντες. Θα το δεχόμουν αν υπήρχε μόνο ένας γιατρός ή έστω μόνο ένας καλός γιατρός σε τούτη την πόλη. Παράδειγμα τρίτο: Νεαρή μητέρα αγοράζει βιβλίο από γνωστό κατάστημα παιδικών ειδών και εν συνεχεία, γυρίζοντας στο σπίτι, διαπιστώνει ότι δεν είναι για την ηλικία του παιδιού της. Επιστρέφοντας στο κατάστημα, την πληροφορούν κοφτά ότι «τα βιβλία δεν αλλάζονται» (sic). Η συγκεκριμένη πελάτισσα, όμως, αποφάσισε να επιμείνει. Και μετά τη σχετική φασαρία (μεταξύ άλλων, η πελάτισσα επισήμανε πως τίποτε σχετικό δεν αναγράφεται στον χώρο των βιβλίων κι ότι ουδείς την ενημέρωσε) την πληροφόρησαν «διακριτικά» ότι θα κάνουν «εξαίρεση για χάρη της»! Παράδειγμα τέταρτο - και σημαντικό: Μια ματιά στα μεγάλα ηλεκτρονικά καταστήματα (e-shops) του εξωτερικού αρκεί για να πείσει και τον πιο καχύποπτο για τις ιλιγγιώδεις διαφορές τιμών που έχουν πολλά είδη, σε σχέση με τις τιμές «βιτρίνας» στην Ελλάδα. Ναι, ακόμη και σήμερα, στην εποχή της κρίσης! Υπάρχει «συστημικός» λόγος γι' αυτό, πέρα από τον ρόλο μεσαζόντων και αντιπροσώπων. Η ελληνική αγορά, όπως είναι εμφανές ακόμη και τώρα, έχει πολύ μεγάλο αριθμό καταστημάτων σε σχέση με τον πληθυσμό. Επόμενο είναι ότι τα καταστήματα αυτά θα λειτουργούν με σχετικά χαμηλούς τζίρους και άρα με υψηλότερα ποσοστά κέρδους. Αλλιώς δεν μπορούν να επιβιώσουν. Γι' αυτό και παρατηρείται πολύ συχνά οι τσιμπημένες τιμές να συνοδεύονται από χαμηλό επίπεδο υπηρεσιών. Το ύψος του τζίρου δεν επιτρέπει ούτε οργάνωση, ούτε στελέχωση, ούτε εμπεριστατωμένο έλεγχο. Κοινώς, δεν υπάρχει το απαιτούμενο «μέγεθος». Από τι εξαρτάται η αλλαγή αυτής της κατάστασης; Σίγουρα όχι από αγορανομικές διατάξεις. Στην ελεύθερη αγορά, τις τιμές (αλλά και την ποιότητα) τις καθορίζουν η προσφορά και η ζήτηση. Άρα, το τι θα γίνει εξαρτάται από την καταναλωτική συνείδηση και από τη συμπεριφορά του καθενός μας. Δυστυχώς, οι περισσότεροι τις εξαντλούμε κάπου μεταξύ του σούπερ μάρκετ (ειδικά οι γυναίκες) και του συνεργείου (κυρίως οι άντρες), άντε και στην «οικοδομή», όταν φτιάχνουμε το σπίτι μας. Κι αντιθέτως, τις ξεχνάμε στην «έξοδο» κι όπου αλλού ενδόμυχα μας πιάνει μια καθαρά ελληνική «ντροπή», ένας φόβος, στην πραγματικότητα, μήπως και δεν θεωρηθούμε «κιμπάρηδες» ή αρκετά καθώς πρέπει, ή τέλος πάντων αρκετά «κονομημένοι». Για να έχουμε καλύτερες τιμές και υπηρεσίες πρέπει να μην αγοράζουμε ό,τι μας φαίνεται ακριβό, να το ψάχνουμε λίγο περισσότερο, να συγκρίνουμε, ενίοτε και να δείχνουμε χωρίς κόμπλεξ τη δυσαρέσκειά μας. Να «τιμωρούμε» διά της αποχής όσους προσπαθούν να μας εκμεταλλευτούν και να επιβραβεύουμε συνειδητά τους σωστούς επαγγελματίες. Αλλιώς θα είμαστε «κορόιδα» και στην εποχή της κρίσης...

ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Η μέγιστη μορφή ελέγχου είναι όταν νομίζεις οτι είσαι ελεύθερος,ενω στην πραγματικότητα είσαι πλήρως χειραγωγημένος και δασκαλεμένος Υπάρχουν δύο μορφές δικτατορίας.Η μία όταν είσαι φυλακισμένος και βλέπεις τα σίδερα στο κλουβί που είσαι φυλακισμένος. Η άλλη όταν είσαι φυλακισμένος αλλά δεν βλέπεις τα σίδερα της φυλακής σου και νομίζεις οτι είσαι ελεύθερος. Ο μέγιστος υπνωτιστής στον πλανήτη Γη είναι αυτό το κουτί που έχουμε στη γωνία του δωματίου μας(τηλεόραση). Μας λέει συνεχώς τι να πιστέψουμε ως αλήθεια. Η μεγαλύτερη απειλή ενάντια στους Παγκοσμιοποιητές είναι ένα μυαλό που σκέφτεται ελεύθερα. Ο στόχος των Παγκοσμιοποιητών είναι να σου επιβάλλουν τα πιστεύω τους,την ιδεολογία τους,τα σχέδιά τους,με τέτοιο τρόπο που να τα σκέφτεσαι σαν δικά σου...

Θα μας πάρουν και τον "καναπέ"

Γίναμε πολύ παρτάκηδες στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Ευμάρεια, στον βαθμό του εφικτού. Τα κόμματα σου δίνανε δουλειά, οι τράπεζες χρήμα και τα πολυκαταστήματα εύκολες προσφορές σε τηλεοράσεις και άλλα μαραφέτια. Γέμισε η Ευρώπη από Έλληνες τουρίστες και οι εθνικοί δρόμοι μποτιλιαρισμένους αστούς που τραβάγανε στα εξοχικά τους για τριήμερο weekend. Τις καθημερινές πάλι, όταν αυτά δεν έπαιζαν, τότε θριάμβευε ο καναπές, όπου ο κάθε νεοέλληνας βόλευε την κορμάρα του για να αποχαυνωθεί μπροστά στο «κουτί». (για τον καναπέ και το χαζοκούτι μέχρι την συγκέντρωση γονέων και κηδεμόνων που συγκαλούσε ο γυμνασιαρχης είχες χεσμένη, δικέ μου - αδιαφορούσες για την "πρόοδο" του παιδιού σου, μεγάλε) Και χάσαμε την ταυτότητα και τον παράδεισό μας, που δεν ήταν τίποτε άλλο από την ανθρώπινη επικοινωνία και την αλληλεγγύη προς τον γείτονα. Σχεδόν αλλαγή DNA. Χωρίς πειράματα μέσ’ το κορμί μας… Χωρίς αίμα και βιαιότητες. Η τριφηλή ζωή, το πλαστικό lifestyle, τα νέα πολιτικά ήθη κατευθείαν στο μυαλό και τις συνειδήσεις μας από τις τηλεπερσόνες και τα τηλεκούτια. Και σήμερα έχουμε τα ανθρωπάκια που γονατίζουν ότι κι αν τους κάνουν (shock doctrine), τους μαλάκες που είναι έτοιμοι με ένα τρικ «αλά Παπαδήμος» να αποπροσανατολιστούν. Στην χθεσινή Γενική Απεργία (1η Δεκέμβρη του 11), έχασκε σχεδόν άδεια η πλατεία μπροστά από το νεοκλασικό της ΓΣΕΕ, όταν τίποτα δεν άλλαξε από τον Οκτώβρη και δώθε, και όταν τίποτα δεν πρόκειται να γίνει καλύτερο στο μέλλον. Και είμαστε τόσο πια ηθικά λιωμένοι, που ξεστομίζουμε κείνο το «έλα μωρέ με το λαμόγιο τον Παναγόπουλο». Και καλά μου δεν εμπνεόμαστε. Γι’ αυτό κάτσαμε σπιτάκι μας ή στον καφενέ. Αλλά, σκέφτομαι, ότι στο ποδόσφαιρο όταν δεν έχεις έναν Lionel Messi να σου κάνει παιχνίδι, τότε αναγκαστικά χρησιμοποιείς τον Τοροσίδη, τον οποίον πολύ απλά προσπαθείς να τον ενισχύσεις ψυχικά. Αυτόν έχεις, με αυτόν παίζεις. «Ελά ρε παιχταρά, μην κωλώνεις. Έντεκα αυτοί, έντεκα κι εμείς»… Γιατί αλλιώς η ήττα της κοινωνίας δεν θα μείνει στα λογικά επίπεδα, αλλά θα μιλάμε για συντριβή με «εφτάρα» και βάλε. Οπότε εκτός από τα σώβρακα θα χάσουμε και τον «καναπέ» (κι αυτό φαντάζομαι κανείς δεν θα το αντέξει)... Από : 1KLIK ARISTERA