Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2009

Πόσο μας λείπεις,Χριστόδουλε...




ΠΕΡΑΣΕ ΚΙΟΛΑΣ ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕΣ ΜΑΚΡΙΑ ΜΑΣ ΚΙ ΟΜΩΣ,ΤΩΡΑ ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΠΟΤΕ...


Το να χωρεσει κανεις τις σκεψεις του για τον Μακαριστο Αρχιεπισκοπο Χριστοδουλο σ'ενα κειμενο δεν ειναι ευκολο πραγμα.Ποσο μαλλον,οταν διακατεχεται απο εντονα συναισθηματα συγκινησης γι'αυτον.Παρολα αυτα,θα κανω μια προσπαθεια,δινοντας βαρος σε ορισμενα γεγονοτα που σημαδεψαν την πορεια του κι εμειναν ανεξιτηλα χαραγμενα στη μνημη μας.

-Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΚΛΟΓΗΣ:Τη θυμαμαι σαν χτες.Οποιον και να ρωτουσες,ακομα και ασχετους με εκκλησιαστικα θεματα,σου ελεγε "τον Χριστοδουλο θελουμε"!Ολοι ευχονταν να εκλεγει αυτος διαδοχος του Μακαριστου Σεραφειμ.Οταν τελικα ηχησαν οι καμπανες της Μητροπολης και αρχισαν να ψελνουν το "Χριστοδουλου του Μακαριωτατου Αρχιεπισκοπου Αθηνων και Πασης Ελλαδος",δακρυα χαρας πλημμυρισαν τα ματια πολλων.Δεν μπορουσαμε να πιστεψουμε οτι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ,στο τιμονι της Εκκλησιας βρεθηκε ο ΠΙΟ ΑΞΙΟΣ!Θυμαμαι το προσωπο του να δακρυζει,καθως ευλογουσε τον κοσμο που τον χειροκροτουσε.

-ΤΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΝΑΟΥΣ:Ο Χριστοδουλος εγινε η αιτια να γεμισουν ασφυκτικα οι Εκκλησιες οπου λειτουργουσε,ακομα κι απο ατομα παντελως ασχετα με τη θρησκεια.Ο λογος του,ΑΠΛΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΜΑ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΣ,ΜΑΓΝΗΤΙΖΕ ΤΑ ΠΛΗΘΗ.ΜΙΛΑΓΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ,ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΚΑΛΟΘΕΛΗΤΕΣ.Κι αυτο το πληρωσε,απο τα αμαρτωλα Μμε:τα οποια στην αρχη τον κυνηγουσαν κυριολεκτικα,επειδη εβλεπαν οτι το "προιον" πουλαει.Επειτα,οταν οι ΑΝΤΡΙΚΙΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ αρχισαν να ενοχλουν τους ΓΡΑΙΚΥΛΟΥΣ αυτου του τοπου,δοθηκε εντολη να τον μειωσουν και να τον εξευτελισουν:και "ποιος ειναι αυτος που μιλαει" και "γιατι ανακατευεται με την πολιτικη" κλπ.

-Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ:Δε νομιζω να εχει ξαναγινει κατι τετοιο!Δημοσιο προσωπο που να διατηρει τη δημοτικοτητα του τοσο ψηλα επι χρονια χωρις να φθειρεται,παρα τις λυσσασμενες προσπαθειες των εχθρων του!Ειρωνικα λενε καποιοι,πως ΑΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣΕ ΚΟΜΜΑ ΘΑ ΣΑΡΩΝΕ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ!Μεσα τους ξερουν οτι ειναι αληθεια...και παρολο που ο Μακαριστος ουδεποτε ασχοληθηκε οπως αυτοι νομιζουν με την πολιτικη,ο λογος του και μονο για τα Εθνικα και Κοινωνικα θεματα τους τρομοκρατουσε.

-Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ,ΛΟΙΠΟΝ:Ή αλλιως,ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ των απανταχου γραικυλων και ανθελληνων.Ελεγε οσα θα ελεγε ο καθενας μας που ποναει αυτο τον ερημο τοπο.Καυτηριαζε τους προδοτες,τους θολοκουλτουριαρηδες και τους προοδευτικουληδες και το κυριοτερο,ΜΙΛΑΓΕ ΓΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟ!Αυτο και μονο αρκουσε για να τον βαλουν στη μπουκα του κανονιου τα νεοταξικα παπαγαλακια,πετωντας του τονους λασπης.Και μονο το γεγονος πως τον "μνημονευουν" ακομα και σημερα υβριζοντας τον,δειχνει ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΟΥΣ ΕΤΣΟΥΞΑΝ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ.

-Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ:Αντικειμενο πολλων διαφωνιων στο εσωτερικο της Ιεραρχιας,στην πραγματικοτητα ηταν μια εθιμοτυπικη επισκεψη,προσεκτικα σχεδιασμενη και μελετημενη.Ποτε αλλοτε ο εκαστοτε αλαζονας Παπας δεν ταπεινωθηκε τοσο μπροστα σ'εναν Ορθοδοξο και ποτε αλλοτε μια "συγγνωμη" δεν ειχε τοσο μεγαλη σημασια.Ο Χριστοδουλος εβαλε ενα στοιχημα τοτε και το κερδισε,βγαινοντας ενισχυμενος απο μια δυσκολη δοκιμασια.

-Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ:Σαν κεραυνος εν αιθρια επεσε η ειδηση της αρρωστειας του,σ'αυτον,τους συνεργατες του αλλα κυριως στον πιστο λαο.Κανεις δεν μπορουσε να πιστεψει οτι ο ακουραστος Αρχιεπισκοπος,ξαφνικα ειχε μετατραπει σε εναν αδυναμο σωματικα ανθρωπο,που πασχιζε να κρατηθει στη ζωη.Οι οποιες ελπιδες αρχικα για ανανηψη,αποδειχτηκαν φρουδες.Ο ιδιος,ποτε δεν κρατησε κακια στους γιατρους του γι'αυτο,παρολο που καποιοι αλλοι σφαζονταν στα τηλεπαραθυρα για το θεμα και μιλουσαν για "εγκληματικα ιατρικα λαθη".Ο Χριστοδουλος δεν ηταν τετοιος.Δεν εβαζε τον εγωισμο του πανω απο τους ανθρωπους.Ηξερε να συγχωρει,ακομα κι οταν τα λαθη ηταν εις βαρος της ιδιας του της ζωης.

-Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ:Ηταν ενα βροχερο πρωινο του Γεναρη.Τα κορακια των καναλιων,συγκεντρωμενα εξω απο την κατοικια του,μας ενημερωναν για το θλιβερο συμβαν.Οσοι τον αγαπησαμε,δυσκολευομασταν να το πιστεψουμε.Παρολο που ξεραμε πως οι ελπιδες ηταν απειροελαχιστες,μεσα μας ελπιζαμε στο θαυμα.Φαινεται ομως,πως ο ιδιος ο Αρχιεπισκοπος ειχε συμβιβαστει με το γεγονος και βγηκε ενισχυμενος και απ'αυτο:με περισσοτερη προσευχη,καρτερια και αγαπη στους γυρω του.

Ενα χρονο μετα,η απουσια Σου ειναι παραπανω απο αισθητη:ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΕ!Και καθε μερα σε αναζηταμε.Μας λειπει το χαμογελο σου,ο λογος σου,η ακουραστη ενεργεια που εβγαζες παντου και παντα...μα πανω απ'ολα,ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙ Η ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΣΟΥ.Σε δυσκολες εποχες οπως η σημερινη,η ελλειψη ενος ηγετη με το αναστημα Σου,ειναι εμφανης.

ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΑΞΙΟΜΑΚΑΡΙΣΤΕ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΕ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΕ.ΘΑ ΣΕ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!
Για το τελος,βαζουμε ενα βιντεακι απο μια σπανια συνεντευξη του Αρχιεπισκοπου στον γνωστο και μη εξαιρεταιο γεωσκωληκα της θολοκουλτουρας,Σταυρο Θεοδωρακη.Αξιζει να το δειτε,για να διαπιστωσετε αφενος το θρασος του "δημοσιογραφου"-που οντας φιλοξενουμενος στη Μονη Πετρακη δεν αφηνει το συνομιλητη του να μιλησει-και αφετερου την απιστευτη ψυχραιμια του Χριστοδουλου,που ανεχεται τον υβριστη του και εξηγει τελικα τις αποψεις του νηφαλια,κερδιζοντας ετσι (ξανα) το κοινο.Η συγκεκριμενη σκηνη ειναι,δυστυχως,ενα μικρο δειγμα του φασισμου των αριστερολαγνων Μμε,που βιωνουμε καθημερινα...

Από: hellas-orthodoxy.blogspot.com

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΑΙΩΝΕΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΑΥΤΟΥ...ΑΙΩΝΕΙΑ

maximos είπε...

Μας λείπει! Αλλά η ιδέες του είναι μαζί μας. Μας άνοιξε τον δρόμο και εμείς ακολουθούμε. Την στιγμή που τα νεοταξίτικα ποντίκια μόλυναν με την Πανούκλα τους την πατρίδα μας. Τόλμησε. Έφεξε και φύσηξε μια πνοή μεγαλοδύναμη. Που την πήραμε και την κάναμε φλόγα και τραγούδι ηρωικό. Χρόνια σκήβαμε το κεφάλι στις λοιδωρίες και τις βρυσιές της ναοτα΄ξτικης καμαρίλας. Ο Μακαριστός είναι δίπλα μας. Αγωνίζεται μαζί μας.
Είναι καθήκον μας να συνεχίσουμε το έργο του.
Οι φωνακλάδες και υστερικοί ελληνόφοβοι δεν έχουν πλεον λόγο.
Ο λόγος μας ανοίκει. είναι δικός μας.

Τάσος είπε...

Τα τελευταία χρόνια δεν τα έχω καθόλου καλά με καμμία θρησκεία και με κανένα σύστημα εργολάβων του Θεού (εκκλησία).
Ο Χριστόδουλος με ότι στραβό κι αν κουβαλούσε, ότι στραβό κι αν αντιπροσώπευε, όσο κι αν ήταν "Βυζαντινός" και χλιδάτος για ταπεινός ιερωμένος, είχε στα λόγια του, τις κινήσεις, το βλέμμα, το μαγικό άγγιγμα.
Και γω, δάκρυσα νιώθοντας την απώλειά του...