Το όνομα Ελλάς.
Γραικός

Η Ελλάδα πήρε το όνομά της από τον Έλληνα ,γιο του Δευκαλίωνα ή του Δία ή του Προμηθέα και της Πύρρας.
Για πρώτη φορά το όνομα Ελλάς το αναφέρει ο Όμηρος.
Aπό τον 8ο αιώνα π.Χ., οι λέξεις «Ελλάς» και «Έλληνες» παίρνουν ευρύτερη σημασία.
Την εποχή του Πελοποννησιακού πολέμου (τέλη του 5ου αιώνα π.Χ.) ελληνικός, χαρακτηρίζεται oλόκληρος ο γεωγραφικός χώρος της σύγχρονης ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας και ακόμα της Κάτω Ιταλίας και Σικελίας (Μεγάλη Ελλάς).

Η ιστορία διαιρείται σε πέντε περιόδους.
Την αρχαία (έως το 146 π. Χ.)
Τη Ρωμαιοκρατία (145 π.Χ. έως 527 μ.Χ.)
Tη Βυζαντινή (527μ.Χ. έως 1453).
Την τουρκοκρατία (1453-1821)
Τη νεότερη (1821-έως σήμερα)
Η πατρίδα μας, η Ελλάδα, που είναι κράτος της Ευρώπης, στην περιοχή της Βαλκανικής Χερσονήσου, έχει έκταση 132.562 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό περίπου έντεκα εκατομμύρια.
Το όνομα «Ελλάς» παρουσιάζεται για πρώτη φορά στον Όμηρο, ο οποίος το χρησιμοποιεί για να χαρακτηρίσει ένα μικρό τμήμα της Φθιώτιδας, στη νότια Θεσσαλία, όπου κατοικούσαν οι Έλληνες .
Στο Μεσαίωνα «Ελλάς» ονομαζόταν ένα από τα θέματα (διοικητικές περιφέρειες) του Βυζαντινού Κράτους που περιλάμβανε την Αττικοβοιωτία, Εύβοια, Λοκρίδα, Κυκλάδες και τη Θεσσαλία ως τον Πηνειό ποταμό. Οι Έλληνες όμως στην περίοδο αυτή ονομάζονταν Ρωμιοί (Ρωμαίοι, επειδή το μεσαιωνικό Βυζαντινό κράτος το θεωρούσαν συνέχεια της
αρχαίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας),ενώ Έλληνες χαρακτηρίζονταν από τους Βυζαντινούς γενικά οι ειδωλολάτρες οπαδοί της αρχαίας θρησκείας, σε αντιδιαστολή προς τους χριστιανούς.
Αναβίωση του ονόματος, σαν γεωγραφικού όρου, που περιλάμβανε όλες τις περιοχές που αποτελούν τον σημερινό ελληνικό χώρο, γίνεται στους χρόνους μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης.
Μετά την επανάσταση του 1821 και την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό, το νέο κράτος παίρνει επίσημα το όνομα Ελλάς.
23 Μαρτίου 1826
Ο Άγγλος δούκας Ουέλλινκτον και ο υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας Νέσσελροντ υπογράφουν το Πρωτόκολλο της Πετρούπολης, με το οποίο αναγνωρίστηκε το δικαίωμα για πολιτική ανεξαρτησία στους Έλληνες και προέβλεπε την ίδρυση αυτόνομου κράτους, με το όνομα Ελλάς.

Με το όνομα αυτό είναι γνωστοί οι Έλληνες στη λατινική γραμματεία (Graeci στους ποιητές και Grai) και έτσι τους ονομάζουν ως τώρα όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί (Greco, Grec, Greek, Grieche κλπ.). Όπως και το όνομα Έλλην, έτσι κι αυτό προέρχεται από την πρώτη κοιτίδα των Ελλήνων στην Ήπειρο, την Ελ­λοπία, κοντά στη Δωδώνη. Για πρώτη φορά αναφέρει τον όρο Γραικοί ό Αριστοτέλης: προσ­παθώντας να προσδιορίσει που έγινε ο κατα­κλυσμός του Δευκαλίωνος βρίσκει πως πρέπει νά έγινε «περί την Ελλάδα την Αρχαίαν. Αύτη δ' εστίν ή περί Δωδώνην και τον Αχελώον ούτος γαρ πολλαχού το ρεύμα μεταβέβληκεν, φκούν γαρ οι Σελλοί ενταύθα και οι καλούμενοι τότε μεν Γραικοί». Αργότερα (2°ζ π.Χ. αι.) ό Απολλόδωρος λέγει «αυτός (΄Ελλην) μεν ουν απ' αυτού τους καλου­μένους Γραικούς προσηγόρευσεν ΄Ελληνας». Το ίδιο βεβαιώνει και το Πάριο Χρονικό: και «΄Ελληνες ωνομάσθησαν το πρότερον Γραικοί καλούμενοι».
Πρόκειται λοιπόν κυρίως για μια στενή περι­οχή κοντά στη Δωδώνη, που οι κάτοικοί της Σελλοί (=Ελλοί > Έλληνες) γνωστοί ως υποφήτες (=ιερείς του μαντείου) του Δωδωναίου Διός ελέγοντο και Γραικοί. Παραμένει όμως δυσερμήνευτο πως το όνομα ενός μικρού λαού μιας περιοχής της Ηπείρου το παρέλαβαν οι Λατίνοι και το έκαμαν εθνολογικό όλων των Ελ­λήνων και της Ελλάδος. ΄Αλλη άποψη, που διευ­κολύνει σ' αυτήν τη λύση περισσότερο, είναι ότι το Grai καi Graeci - Γραικοί προήλθε «από μικράς τίνος ομάδος Ελλήνων Γραίων και Γραι­κών καλουμένων, οίτινες από της έν Βοιωτία Τανάγρας απώκησαν πάλαι είς τήν Ίταλίαν (ένν. την Κύμην) και εγνωρίσθησαν πρώτοι εκ των Ελλήνων εις τους Ιταλούς» (Γ. Χατζιδάκη, Ελλάς και ΄Ελληνες κλπ., Ημερολόγιον Μεγάλης Ελλάδος 1925, σ. 97 κ.έξ.).
Οπωσδήποτε ό όρος «Γραικοί» μόνο στους βυζαντινούς χρόνους γενικεύθηκε εν μέρει, δί­χως όμως να εκτοπίσει το όνομα «Ρωμαίοι» που επικράτησε και εκάλυψε εντελώς το «Έλληνες». Φαίνεται ότι, επειδή το «Ρωμαίοι» εκάλυπτε το σύνολο των υπηκόων του Βυζαντίου, με το «Γραι­κοί» ξεχώριζαν ειδικότερα οι καθαυτό ΄Ελληνες, ο Προκόπιος το μεταχειρίζεται συχνά έτσι. Είναι αξιοσημείωτο ότι και ο Βούλγαρος τσάρος Συμεών (αρχές 10ου αι.) πήρε τον τίτλο «τσάρος των Βουλγάρων και των Γραικών». Μετά το Σχίσμα (1054 μ.Χ.) γίνεται συχνή χρήση του όρου Γραικός = Ορθόδοξος, σε αντίθεση με τον όρο Λατίνος = Καθολικός. Στους χρόνους της τουρκοκρατίας πολλοί λόγιοι, όπως π.χ. ό Κο­ραής, χρησιμοποιούν τον όρο Γραικοί. Φαίνεται ότι από τη δογματική διάκριση προς τους κα­θολικούς, ο όρος προσέλαβε με τον καιρό εθνο­λογικό περιεχόμενο. Από το 1821 επικράτησε το όνομα Έλληνες κι εγκατελείφθει τελείως το Γραικοί.