Ο άγνωστος στρατιώτης...
Έβρεχ΄ο ουρανός φωτιά
σίδερο και ατσάλι,
κι ο χάρος ο χαιρέκακος
χόρευε πεντοζάλι.
Τα στούκας παρελαύναν
επάνω απ΄τα κεφάλια
κι εμείς τα πολεμούσαμε
μ΄αξίνες και δρεπάνια.
Σαν στάχυα μας θερίζανε
τ΄ατσάλινα θηρία,
τη Κρήτη δεν ρωτήσανε,
τι εστί Ελευθερία.
Απ΄τα Τεμένια ως το Σελίκι
ίσαμε το Λασήθι,
το χώμα εκοκκίνησε
απ΄το αίμα που εχύθει.
Χαλάζι οι οβίδες στην Αγιά
μια πέφτει στον Μιχάλη,
κι ο Μιχαλιός ξεψύχησε
φωνάζοντας χαλάλι.
Τον έκλαψε το Σέληνο
στην πάνδημη κηδεία,
για το κακό που έγινε
πάνω στα εικοσιτρία.
Κανένα δεν αφήσανε
τ΄ανήμερα θηρία ,
κι αυτούς που αιχμαλωτίσανε,
τους στήσανε στα τρία.
Τους κλάψαμε στο Μάλεμε
κι αυτούς σαν τον Μιχάλη
και στα βουνά τραβήξαμε
για εκδίκηση μεγάλη.
Όταν κάποιους του στήνουν ανδριάντες. Όταν κάποιους τους αναγορεύουν επίτιμους Προέδρους και με παράσημα ανδρείας τους στολίζουν! Ένας άγνωστος στρατιώτης τότε πεθαίνει....Όρα ιστορία... Κάπως έτσι έφυγε κι ο Μιχαλιός!
Τάφηκε άκλαυτος .... Δίχως κερί, δίχως λιβάνι, δίχως τίποτα.... Ας είναι ελαφρύ το χώμα της μαμάς Πατρίδας που το σκεπάζει! Αιωνία η μνήμη σου Μιχαλιό!
(Δασκαλάκης Μιχαήλ του Παύλου, ετών 23, γεωργός εκ Τεμενίων. Έπεσεν κατά την μάχη της Κρήτης στην Αγυιά στις 21-5-41).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου