Από:press-gr.blogspot.com
Γράφει ο Σπύρος Χατζάρας
«Αφήστε με να εκδίδω και να ελέγχω τα χρήματα του κράτους και δεν με ενδιαφέρει το ποιος φτιάχνει τους νόμους». Μάγερ Άνσελμ Μπάουερ (Ρότσιλντ ).
Άκουσα με προσοχή ,αλλά και πλήξη τη συζήτηση στη Βουλή για τον προϋπολογισμό. Το μόνο ενδιαφέρον ήταν, ότι επιτέλους ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου συμφώνησαν, και κατήγγειλαν ο μεν ένας το «σύστημα Μπακογιάννη» και ο δε άλλος το «σύστημα Σημίτη», που ωθούν προς τον μεγάλο αντιλαϊκό συνασπισμό.
Για τα πραγματικά προβλήματα της οικονομίας όμως, «μηδέν εις το πηλίκον» .
Περίμενα, ότι κάποιος θα ρωτήσει για το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, που αυξήθηκε κατά 4.357 εκατ. ευρώ και διαμορφώθηκε στα 28,4 δισ. ευρώ λόγω της αύξησης των καθαρών πληρωμών για εισαγωγές καυσίμων κατά 3.560 εκατ. ευρώ.
Κανένας δεν ρώτησε, γιατί ο ιδιώτης (κ.Λάτσης),στον οποίο πούλησαν τα κρατικά διυλιστήρια για να τα διαχειριστεί καλύτερα, αγόρασε τον Ιούνιο και τον Ιούλιο σε πολύ ακριβές τιμές, ενώ από τον Αύγουστο το πετρέλαιο κατρακύλησε. Κανείς δεν ρώτησε αν υπάρχουν ευθύνες. Και κανείς δεν ζήτησε την απόλυση του «μάνατζερ» των ΕΛΠΕ.
Πολλοί μίλησαν για την φοροδιαφυγή. Κανείς όμως δεν είπε ότι, το μεγαλύτερο εισόδημα που φοροδιαφεύγει , είναι οι τόκοι του δημοσίου χρέους,(10,134 δις ευρώ το 2008), που είναι αφορολόγητοι.
Πολλοί μίλησαν για την αύξηση του κόστους εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους. Κανείς όμως δεν αναρωτήθηκε γιατί, οι «αγορές», οι «επενδυτές», και οι «διεθνείς ιδιωτικές τράπεζες», μπορούν να δανείζονται από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα με 2.5% και δανείζουν την Ελλάδα με 6%.
Οι διεθνείς και εγχώριοι τοκογλύφοι απομυζούν με το «καπέλο» 9 δις ευρώ από τον ελληνικό λαό, ( και την διαμαρτυρόμενη ελληνική νεολαία).
Αυτό δεν είναι λογιστικό ζήτημα αλλά πολιτικό.
«Με βάση το ισχύον καθεστώς της ΕΕ, οι χώρες της ευρωζώνης δεν μπορούν να χρηματοδοτηθούν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα» υποστηρίζουν ( ψευδώς) τα φερέφωνα της ολιγαρχίας».
Στην Φρανκφούρτη, σκέπτονται λόγω της κρίσης, «να δανείζει απευθείας η ΕΚΤ τις επιχειρήσεις και τα κράτη, αγοράζοντας ομόλογα που εκδίδουν και δίνοντάς τους την αντίστοιχη ρευστότητα» αλλά τα φερέφωνα των τραπεζιτών ανησυχούν διότι, «μια τέτοια κίνηση, έχει και μειονέκτημα , καθώς θα μπορούσε η ΕΚΤ να κατηγορηθεί για διακριτική μεταχείριση υπέρ ορισμένων επιχειρήσεων ή κρατών», ενώ οι τράπεζες που κερδοσκοπούν δεν κάνουν διακρίσεις. (Στο κέρδος).
Όπως και να έχει, το πολιτικό ζήτημα, που οφείλουν στον ελληνικό λαό, να προτάξουν, οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις, είναι η αλλαγή του « ισχύοντος καθεστώτος», ώστε η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα να αγοράζει τα ομόλογα των κρατών, με το ίδιο επιτόκιο που δανείζει τις ιδιωτικές τράπεζες.
Ο «σοσιαλιστής» εκπρόσωπος της Ολιγαρχίας, προσπάθησε, όπως και τα «φερέφωνα» του ΣΕΒ, να μας πείσει, ότι μπροστά μας, βρίσκεται ένα αδιέξοδο, που οδηγεί στο ΔΝΤ, για να αποδεχθούμε τα νέα μέτρα λιτότητας με ανακούφιση.
Πρόκειται για μια επιχείρηση κατατρομοκράτησης του ελληνικού λαού.
Πριν από τον « Πειραιώτη τρομοκράτη», είχαν εμφανισθεί με προκηρύξεις τους, οι τρομοκρατικές οργανώσεις , «Standard & Poor», «Fitch»,και «moodys», που ανησυχούν για την ελληνική οικονομία, αλλά δεν ανησύχησαν πότε για την «Lehman Brothers», την «Citi» κλπ. (Μύρισαν αίμα, οι λύκοι των αγορών- όπως θα έλεγε ο βαρόνος Ρότσιλντ, και όρμησαν ως αγέλη να «τζογάρουν»).
Πρέπει να πείσουμε τις «αγορές» και τους «επενδυτές» μας λένε. Επενδυτές, όπως ο αρχιαπατεώνας , Bernard Madoff, που είναι ομοεθνής και ομόθρησκος με τους Ρότσιλντ, Ροκφέλερ, Σόρος, Μπερνάκι και άλλους «επενδυτάς» της Lehman και τών «τοξικών ομολόγων».
Το πρόβλημα του ελληνικού λαού, και της ελληνικής οικονομίας, είναι το τεράστιο δημόσιο χρέος, που στο τέλος το 2009, θα ξεπεράσει τα 286 δισεκατομμύρια ευρώ. Η αντιστροφή του «φαύλου κύκλου» της αυτοτροφοδότησης του Χρέους, δεν μπορεί να γίνει με λογιστικά μέσα, την αύξηση δηλαδή των φορολογικών εσόδων, και την περικοπή των δαπανών.
Η έξοδος από τον «φαύλο τοκογλυφικό κύκλο» μπορεί να γίνει μόνο με πολιτικές αποφάσεις.
Σαν πρώτο μέτρο, είπαμε, ότι πρέπει να επιβληθεί ισονομία και ισοτιμία στην αντιμετώπιση από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα κρατών και ιδιωτικών τραπεζών.
Για την αντιμετώπιση της κρίσης προτείνω τα ακόλουθα μέτρα.
1.Η ΕΚΤ πρέπει να χρηματοδότει το συμπεφωνημένο έλλειμμα των κρατικών προϋπολογισμών (3%) με αγορά κρατικών ομολόγων, με το βασικό προεξοφλητικό επιτόκιο.
2. Οι τόκοι του δημοσίου χρέους πρέπει να φορολογηθούν. Η επιβολή φόρου 25% θα απέδιδε στα έσοδα 2.500 δίς ευρώ, και θα μείωνε αντιστοίχως τα έξοδα. Δηλαδή το έλλειμμα θα μειωνόταν κατά 5 δις. (λογιστικά).
3. Τα χαρτονομίσματα των 5 και 10 ευρώ θα πρέπει να εκδίδονται από τις εθνικές κυβερνήσεις. Έτσι θα αυξηθεί και η ρευστότητα της αγοράς, αλλά και θα αυτοχρηματοδοτηθεί, από το εκδοτικό προνόμιο, η εξυπηρέτηση του χρέους, με αποτέλεσμα την πραγματική του μείωση. Ο όγκος των χαρτονομισμάτων που θα κυκλοφορήσουν μπορεί να συμφωνηθεί με τους εταίρους μας.
4. Στροφή στον διακρατικό δανεισμό ( Ρωσία, Κίνα, Ινδία , μουσουλμανικές πετρελαιοπαραγωγές χώρες ), και ανταλλαγή (swap) κρατικών ομολόγων, ώστε ο δανεισμός μας από ιδιωτικές τράπεζες να γίνεται με εγγύηση αμερικανικά ομόλογα που θα ανταλλάξουμε με ελληνικά.
5. Ομογενοποίηση του δημόσιου χρέους το οποίο υπολογίζεται στο Σύμφωνο Σταθερότητας, έτσι ώστε το ελληνικό χρέος να μην περιλαμβάνει τις φυσικές καταστροφές και την διαφορά των αμυντικών δαπανών σε σχέση με τις άλλες χώρες της ευρωζώνης.
Για να το πω απλά. Πρέπει να ξεφύγουμε από το νόμο του Ρότσιλντ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου