Όταν τα "βύσματα" παίρνουν όπλα...

Όταν τα "βύσματα" παίρνουν όπλα...
...και οι πολιτικοί ψήφους, η ψήφος γίνεται το όπλο σου!

Από: PRESS-GR.blogspot.com


Γράφει ο Μπάμπης Πετράς
http://arthrografia.com

Ο θανάσιμος πυροβολισμός ενός άοπλου ανηλίκου δεν μπορεί παρά να αποτελεί μία δολοφονία και τίποτε λιγότερο. Διότι όταν ο αστυνομικός κινείται επιθετικά προς μια ομάδα ή ένα άτομο που δεν οπλοφορεί, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ανήλικο, έχει και πρέπει να έχει στη διάθεσή του μια σειρά από επιλογές πέρα από τη χρήση όπλου με συμβατικές σφαίρες. Εκ του γεγονότος και του αποτελέσματος ανακύπτουν, κατά τη γνώμη μου, κάποια πολύ σημαντικά ερωτήματα: Ποια είναι τα δύο υποκείμενα που εμπλέκονται, ποιες ιδιότητες φέρουν, σε ποιο σύστημα και με ποιους όρους παράγονται και αναπαράγονται τέτοιες συμπεριφορές, ποιοι ευθύνονται και τι μπορεί να διορθωθεί;
Ο εν λόγω αστυνομικός ανήκει στην κατηγορία των ειδικών φρουρών. Οι ειδικοί φρουροί προσλαμβάνονται κατόπιν διαγωνισμού του Υπουργείου Εσωτερικών και δεν προέρχονται από τις παραγωγικές σχολές των αξιωματικών και των αστυφυλάκων . Συνεπώς, για να συζητήσουμε ανοιχτά χωρίς προφάσεις, πρόκειται για διαδικασίες εκτός Πανελληνίων εξετάσεων ή ΑΣΕΠ, οι οποίες διατηρούνται για ψηφοθηρικούς λόγους και τα αποτελέσματα είναι συνυφασμένα με τις πελατειακές σχέσεις βουλευτών και υπουργών. Τα δικά τους παιδιά θα διοριστούν τελικά σε θέσεις κρατώντας όπλα. Ποιο είναι το κίνητρο συμμετοχής σε αυτό το σώμα; Μα φυσικά η επαγγελματική αποκατάσταση συμπολιτών μας που δεν είχαν πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση για διάφορους λόγους και το προφίλ των υποψηφίων συνήθως συμπληρώνεται με το παρελθόν τους σε ειδικές δυνάμεις του στρατού και του ναυτικού. Όταν η αξιοκρατία δίνει τη θέση της στο ρουσφέτι, η εξέταση των υποψηφίων ειδικών φρουρών δεν διασφαλίζει την επιλογή των καλυτέρων και εκείνων που έχουν τις ικανότητες και δυνατότητες να προσφέρουν τις δύσκολες υπηρεσίες τους. Όσο για την εκπαίδευσή τους από τις σχολές του Υπουργείου, καλύτερα ας πάνε στα ΟΥΚ, ουσιαστικότερα πράγματα θα διδαχθούν αφού τελικά, πρόκειται για δημόσιους υπαλλήλους με όπλα.
Από την άλλη, ο νεκρός πια έφηβος φαίνεται να τοποθετείται στον χώρο των Εξαρχείων ο οποίος έχει ταυτιστεί, τόσο σε όρους ετεροπροσδιοριμού όσο και αυτοπροσδιοισμού, με την ρητορική του αόριστα εναλλακτικού, της αναρχίας, της αυτό-οργάνωσης, της βίας και της «αντίστασης». Σέβομαι απόλυτα τις πολιτικές θέσεις εφόσον δεν προβλέπουν την κατάλυση της δημοκρατίας αλλά τη βελτίωση των θεσμών της. Ωστόσο έχοντας ζήσει την δημιουργία τέτοιων χώρων ως φοιτητής, είμαι σε θέση να υποστηρίξω ότι δεν είναι τελικά τόσο «ανοιχτοί» χώροι αφού κυρίως αποκλείουν από τις τάξεις τους παρά συνδιαμορφώνονται από διαφορετικές απόψεις. Βέβαια, είναι καθοριστική η διάκριση μεταξύ των ειρηνικών αυτών ανθρώπων από τους εντεταλμένους «κουκουλοφόρους» των διαδηλώσεων οι οποίοι τοποθετούνται στη γειτονιά των Εξαρχείων για να επικαθορίσουν μια περιοχή και να διατηρούν οι αρχές ένα ακόμη όπλο για τις «πορείες» των Πολιτών. Συνεπώς, από πού προέρχεται ο άτυχος ανήλικος; Όπως και να χει, η βεντέτα, το άβατο και η πλασματική ή ουσιαστική σύγκρουση των αρχών με κάποιες ομάδες, δεν αποτελεί ζήτημα των ειδικών φρουρών αλλά ζήτημα πολιτικό. Ο ειδικός φρουρός είναι ένα όργανο το οποίο έπρεπε να εκπαιδευτεί και να διοικηθεί με ορισμένο, ορθό τρόπο. Το σύστημα που παράγει τέτοιους ειδικούς φρουρούς και νεκρούς ανήλικούς διαμορφώνεται μέσα από πολιτικές θέσεις και αποφάσεις. Ο αστυνομικός είναι ένα όργανο και οφείλουμε να αναζητήσουμε τους ιθύνοντες νους που στην πραγματικότητα όπλισαν τον ένστολο και έφεραν έναν ανήλικο στη θέση του νεκρού.
Επομένως, έχουμε να κάνουμε με ένα σύνθετο αλλά και πολύ γνωστό, βατό, πολιτικό θέμα που αναπαράγεται ακριβώς λόγω της φαυλότητας του πολιτικού συστήματος των πελατειακών σχέσεων, της αναξιοκρατίας και τελικά της ανικανότητας και της αβουλίας εκ μέρους τόσο των υπουργών και βουλευτών όσο και των στελεχών του ελληνικού κράτους. Σε τελευταία ανάλυση, η ίδια η κοινωνία είναι εκείνη που πληρώνει τις λάθος πολιτικές επιλογές της.